CHINESE MAGIC

Before my morning exercise
I took to stealing a glance
at the wise man sitting cross-legged
(in his painting done in Chinese ink)
near the door of the room.
 
When I return, exhausted, an hour later
I take three or four cookies out of the package
and prepare a cup of tea with milk,
which I drink in peace
with the first—and last—
cigarette of the morning.
 
The wise man of the painting,
which bears one of the Chinese Emperor’s red seals,
is not content with stealing glances,
and stares right at me through the smoke
with his two piercing eyes.
I’m so embarrassed that I don’t see his hand
as it reaches, stealthily, from the painting
to open the shutters:
a small bird from the neighbor’s garden
lands on the table
and steals some crumbs
as soon as I leave to water my plants.
 
The neighbors’ bird and I are thieves no longer.
We’re friends now, so steeped
in this wisdom
that one of us, this morning,
is writing a poem
while the other flaps its wings
in front of the painting on the wall—
in twin gratitude to our master,
the wise man of the painting. 

CHINESE TOVERKUNST

Voor mijn ochtendgymnastiek kijk ik even naar mijn wijze vriend
        bij de kamerdeur
(op de met Chinese inkt getekende poster)
    in kleermakerszit
 
   Als ik na een uur uitgeput terugkom
neem ik drie of vier koekjes uit de trommel
    om me te wijden aan het zetten van een kopje thee met melk
dat ik rustig opdrink bij de eerste en laatste ochtendsigaret
 
    De wijze man op de gedrukte poster
met een rood, Chinees Keizerlijk stempel, neemt geen genoegen met
een vluchtige blik, met doordringende ogen kijkt hij mij aan
    dwars door de rook
zo, dat het me verwart en ik de hand niet zie
    die zich stiekem vanaf de poster uitstrekt
        om de ramen te openen
zodat de vogel uit de tuin van de buren op de tafel neerstrijkt
om zijn aandeel van de koekjeskruimels op te pikken
    als ik weg ga om de tuin te sproeien
Ik en de vogel van de buren zijn geen dieven meer
maar vrienden door liefde voor wijsheid getekend
    zo dat één van hen vanmorgen
een gedicht schrijft terwijl de ander zijn vleugels
    voor de poster op de muur laat trillen
in gezamenlijke dank aan de wijze man van de poster

سِحر صيني

قبل تريُّضي الصَّباحي اعتدتُ اختلاس نظرة إلى صديقي
     الحكيم جَلّاس القُرفصاء
(في لوحته المرسومة بحبرٍ صينيٍّ)
قربَ باب الغرفة.
 
حين أعودُ مُنهكًا بعد ساعة
أُخرِجُ من العلبة ثلاثة أو أربعة أقراص من البسكويت
     لأنهمك في إعداد كوب شاي بالحليب
أشربه بهدوء مع سيجارة الصَّباح الأولى والأخيرة.
 
حكيمُ اللوحة المَمهورةِ
بواحد من أختام الأباطرة الصِّينيَّةِ الحَمراء لا يكتفي
باختلاس نظرة عابرة؛ بل يَرمقُني بعينيه الثاقبتين
     من خَلَل الدُّخان
لدرجة أنني أرتبك ولا أنتبه ليده التي
     تمتد خفيةً من اللوحة
لفتح مصراعي النافذة
ليحُطَّ عُصفورُ حديقة الجيران على الطاولة
ناقرًا حِصَّته من نِثار البسكويت
     بمُجرَّد اختفائي لرَيِّ الحديقة.
 
أنا وعصفور الجيران لم نعد ذينِك المُختلسين
بل صديقين دبغتهما ألفة الحِكمة
     لدرجةِ أنَّ أحدهما يكتبُ قصيدةً
هذا الصَّباح، بينما يخفقُ الآخر بجناحيه
     أمام لوحة الحائط
امتنانًا مُزدوجًا لشيخهما حكيم اللوحة.