THE TURNIP-SNEDDER

DE RAPENSNIJDER

In een tijd van blote handen
en gietijzer,
 
de klem op de vleesmolen,
de tweewielige waterpomp,
 
plantte hij zijn hielen tussen houten tonnen
en troggen vol slijm,
 
heter dan lichaamswarmte
in de zomer, koud in de winter
 
als een winters lichaamspantser,
een tonrode borstplaat
 
die op wacht stond
op vier schrappen.
 
‘Dit is hoe God het leven ziet,’
stond er, ‘Van zaailing tot snijder,’
 
terwijl de hendel ronddraaide
en raapstelen lieten vallen en voeden
 
aan de uitgeperste snijbladen,
‘Dit is de rapencyclus,’
 
terwijl ’t zijn ruwgesneden voer
bak na glinsterende bak liet vallen.

THE TURNIP-SNEDDER

In an age of bare hands
and cast iron,
 
the clamp-on meat-mincer,
the double flywheeled water-pump,
 
it dug its heels in among wooden tubs
and troughs of slops,
 
hotter than body heat
in summertime, cold in winter
 
as winter’s body armour,
a barrel-chested breast-plate
 
standing guard
on four braced greaves.
 
‘This is the way that God sees life,’
it said, ‘from seedling-braird to snedder,’
 
as the handle turned
and turnip-heads were let fall and fed
 
to the juiced-up inner blades,
‘This is the turnip-cycle,’
 
as it dropped its raw sliced mess,
bucketful by glistering bucketful.