Poetry International Poetry International
Gedicht

Karinna Alves Gulias

FOOD

Son
was swallowed up by vanity.
The time of the girl broke his arms.
 
All that region belonged to her
widening range. And now
from the occupied hours
to her celestial branchings.
 
***
 
The hours were those that stamp their
feet entering and leaving the house.
Dragged along;
scions of the cornfield.
 
At meal time
they are still.
 
***
 
Just passing through, the one who
Never asked her name
Never worked the earth.
 
The girl sent him away
With the next gust of the wind.
 
***
 
The west winds promise rain to the birds.

VOEDSEL

Zoon
werd opgeslokt door zijn ijdelheid.
De tijd van het meisje brak zijn armen.
 
Al dat land behoorde aan haar
uitgestrektheid. En nu
van de bezige uren
tot hun hemelse vertakking.
 
***
 
De uren stampvoetten
bij het binnengaan en verlaten van het huis.
Zich voortslepend;
scheuten van het maïsveld.
 
Roerloos
rond etenstijd.
 
***
 
Terloops hij die
Nooit de naam vroeg
Nooit het land bewerkte.
 
Het meisje stuurde hem weg
op de volgende ademtocht van de wind.
 
***
 
De westenwinden beloven de vogels regen.

COMIDA

Filho
foi engolido por sua vaidade.
O tempo da moça quebrou seus braços.
 
Toda aquela terra pertencia à extensão
dela. E agora
das horas ocupadas
à sua ramificação celeste.
 
***
 
As horas eram aquelas que batiam
os pés à entrada e saída da casa.
Arrastadas;
rebentos do milharal.
 
Na hora de comer
quietas.
 
***
 
De passagem aquele que
Nunca perguntou o nome
Nunca trabalhou a terra.
 
A moça mandou-lhe embora
No seguinte sopro do vento.
 
***
 
Os ventos do oeste prometem chuva aos pássaros.
Close

VOEDSEL

Zoon
werd opgeslokt door zijn ijdelheid.
De tijd van het meisje brak zijn armen.
 
Al dat land behoorde aan haar
uitgestrektheid. En nu
van de bezige uren
tot hun hemelse vertakking.
 
***
 
De uren stampvoetten
bij het binnengaan en verlaten van het huis.
Zich voortslepend;
scheuten van het maïsveld.
 
Roerloos
rond etenstijd.
 
***
 
Terloops hij die
Nooit de naam vroeg
Nooit het land bewerkte.
 
Het meisje stuurde hem weg
op de volgende ademtocht van de wind.
 
***
 
De westenwinden beloven de vogels regen.

FOOD

Son
was swallowed up by vanity.
The time of the girl broke his arms.
 
All that region belonged to her
widening range. And now
from the occupied hours
to her celestial branchings.
 
***
 
The hours were those that stamp their
feet entering and leaving the house.
Dragged along;
scions of the cornfield.
 
At meal time
they are still.
 
***
 
Just passing through, the one who
Never asked her name
Never worked the earth.
 
The girl sent him away
With the next gust of the wind.
 
***
 
The west winds promise rain to the birds.
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère