Gedicht
Karinna Alves Gulias
FOOD
Sonwas swallowed up by vanity.
The time of the girl broke his arms.
All that region belonged to her
widening range. And now
from the occupied hours
to her celestial branchings.
***
The hours were those that stamp their
feet entering and leaving the house.
Dragged along;
scions of the cornfield.
At meal time
they are still.
***
Just passing through, the one who
Never asked her name
Never worked the earth.
The girl sent him away
With the next gust of the wind.
***
The west winds promise rain to the birds.
© Translation: 2013, Alexis Levitin
VOEDSEL
Zoonwerd opgeslokt door zijn ijdelheid.
De tijd van het meisje brak zijn armen.
Al dat land behoorde aan haar
uitgestrektheid. En nu
van de bezige uren
tot hun hemelse vertakking.
***
De uren stampvoetten
bij het binnengaan en verlaten van het huis.
Zich voortslepend;
scheuten van het maïsveld.
Roerloos
rond etenstijd.
***
Terloops hij die
Nooit de naam vroeg
Nooit het land bewerkte.
Het meisje stuurde hem weg
op de volgende ademtocht van de wind.
***
De westenwinden beloven de vogels regen.
© Vertaling: 2013, Arie Pos
COMIDA
Filhofoi engolido por sua vaidade.
O tempo da moça quebrou seus braços.
Toda aquela terra pertencia à extensão
dela. E agora
das horas ocupadas
à sua ramificação celeste.
***
As horas eram aquelas que batiam
os pés à entrada e saída da casa.
Arrastadas;
rebentos do milharal.
Na hora de comer
quietas.
***
De passagem aquele que
Nunca perguntou o nome
Nunca trabalhou a terra.
A moça mandou-lhe embora
No seguinte sopro do vento.
***
Os ventos do oeste prometem chuva aos pássaros.
© 2011, Karinna Alves Gulias
From: Maria de Graça
Publisher: Editora Multifoco, Rio de Janeiro
From: Maria de Graça
Publisher: Editora Multifoco, Rio de Janeiro
Gedichten
Gedichten van Karinna Alves Gulias
Close
VOEDSEL
Zoonwerd opgeslokt door zijn ijdelheid.
De tijd van het meisje brak zijn armen.
Al dat land behoorde aan haar
uitgestrektheid. En nu
van de bezige uren
tot hun hemelse vertakking.
***
De uren stampvoetten
bij het binnengaan en verlaten van het huis.
Zich voortslepend;
scheuten van het maïsveld.
Roerloos
rond etenstijd.
***
Terloops hij die
Nooit de naam vroeg
Nooit het land bewerkte.
Het meisje stuurde hem weg
op de volgende ademtocht van de wind.
***
De westenwinden beloven de vogels regen.
© 2013, Arie Pos
From: Maria de Graça
From: Maria de Graça
FOOD
Sonwas swallowed up by vanity.
The time of the girl broke his arms.
All that region belonged to her
widening range. And now
from the occupied hours
to her celestial branchings.
***
The hours were those that stamp their
feet entering and leaving the house.
Dragged along;
scions of the cornfield.
At meal time
they are still.
***
Just passing through, the one who
Never asked her name
Never worked the earth.
The girl sent him away
With the next gust of the wind.
***
The west winds promise rain to the birds.
© 2013, Alexis Levitin
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère