ALIVE

At the hour when the world ceases to be
you will be sitting under a plane-tree half unleafed
on a lively, noisy avenue
nothing around you will have really changed
you will still be father, son and lover
a dream will nag you like a bit of food lodged between two teeth
you will go on watching children, cyclists, dogs
asking yourself what love is
if you found it, lost it, or if it always escaped you
examining memories attentively
with an entomologist’s precision, who, bent over an insect,
now sees only reticular surfaces
forgetting the creature caught in a fog-drowned park
you will think of the fruits in season, of buying a new pair of shoes
of the page you read this morning in the bathtub
of the windowpanes next door lit up as if on fire
which you watched for a long time last night before going to bed
at the hour when the world ceases to be
you’ll do sums, review hypotheses
formulated a thousand times
summon up the solutions
then you’ll get up, distractedly push two or three leaves aside with your foot
you’ll move away towards nothingness
your back turned on nothingness
so alive

LEVEND

Op het uur dat de aarde ophoudt te bestaan
zit jij onder een half ontbladerde plataan
langs een drukke, lawaaiige boulevard
niets om je heen is echt veranderd
nog altijd ben je vader, zoon en geliefde
een droom zit je dwars als een restje voedsel tussen twee tanden
nog steeds kijk je naar kinderen, fietsers en honden
en vraag je je af wat liefde is
of je haar hebt gevonden, verloren dan wel voortdurend uit de weg bent gegaan
probeer je tekens te ontcijferen die misschien geen tekens zijn
onderzoek je herinneringen met de ijver van een entomoloog die over zijn insect gebogen zit
en alleen nog netvormige patronen ziet
maar geen oog meer heeft voor het schepsel dat hij heeft gevonden midden in een park dat in
     mist is gedompeld
je denkt aan seizoensvruchten en aan de nieuwe schoenen die je moet kopen
aan een bladzijde die je een paar uur eerder in bad hebt gelezen
aan de als door de gloed van een brand oplichtende ruiten van het naburige gebouw
waar je gisteren voordat je ging slapen lang naar hebt gekeken
op het uur dat de aarde ophoudt te bestaan
maak je berekeningen inspecteer je hypotheses
die je al duizendmaal hebt geformuleerd
je blaast het appèl van alle oplossingen
je staat op je schuift met je voet achteloos wat bladeren weg
je gaat heen naar het niets
met je rug naar het niets
zo levend

VIVANT

À l’heure où la terre cessera d’être
tu seras assis sous un platane à moitié dépouillé
dans une avenue animée et bruyante
rien autour de toi n’aura vraiment changé
tu resteras le père, le fils et l’amant
un rêve te tracassera comme un reste de nourriture coincé entre
deux dents
tu continueras d’observer les enfants, les cyclistes et les chiens
à te demander ce qu’est l’amour
si tu l’as trouvé, perdu ou constamment éludé
à essayer de déchiffrer des signes qui n’en sont peut-être pas
à examiner des souvenirs avec l’attention de l’entomologiste
penché sur son insecte
et qui ne voit plus que des surfaces réticulaires
oubliant la créature trouvée au milieu d’un parc noyé de
brume
tu songeras aux fruits de saison et à acheter de nouvelles chaus-
sures
à une page lue quelques heures plus tôt dans ton bain
aux carreaux de l’immeuble voisin comme éclairés par un
incendie
que tu as longuement observés la veille avant de te coucher
à l’heure où la terre cessera d’être
tu feras des calculs tu passeras en revue des hypothèses
mille fois formulées
tu battras le rappel de toutes les solutions
tu te lèveras tu écarteras distraitement du pied deux ou trois
feuilles
tu t’éloigneras vers le néant
le dos tourné au néant
si vivant