TOURISTS

From Bergen they write: we’ll be back before the holidays,
we miss you,
from the Côte d’Azur: it’s hard to love by proxy
but still
why this silence?
We get up at dawn
as our parents did
coffee and unintelligible conversations
have their advantages.
Thinking of you
we contemplate the mosaic of sun and sea
till dusk when the moon traces a road
for the last fishermen
history speaks to us as much as nature does
in Rome it’s hotter than at home.
Tirelessly, distance plays
its melancholy minuet.

TOERISTEN

Uit Bergen schrijven ze: voor de feestdagen zijn we thuis,
we missen jullie,
uit de Rivièra: liefde via via is lastig
en ook
waarom horen we niks?
Voor dag en dauw staan we op
net als onze vaders
koffie en onbegrijpelijke gesprekjes
hebben hun voordelen.
Denkend aan jullie
kijken we naar het mozaïek van zon en zee
tot het avond wordt en de maan wegen uitstippelt
voor de laatste vissers
de geschiedenis spreekt al evenzeer tot ons als de natuur
in Rome is het warmer dan thuis.
Onvermoeibaar speelt afstand
zijn melancholisch menuet.

TOURISTES

De Bergen ils écrivent : nous reviendrons avant les fêtes,
vous nous manquez,
de la Côte : il est difficile d’aimer par procuration
et encore
pourquoi ce silence ?
Nous nous levons à l’aube
comme nos pères
le café et les conversations incompréhensibles
ont leur vertu.
En pensant à vous,
nous contemplons la mosaïque du soleil et de la mer
jusqu’au soir où la lune trace des chemins
pour les derniers pêcheurs
l’histoire nous parle autant que la nature
à Rome, il fait plus chaud qu’à la maison.
La distance joue inlassablement
son menuet mélancolique.