Little Son Asleep

During a typical weekday afternoon,
a century’s dispatched outside.
Your sleep is murmuring in an electric ear
in the ether of the first house.

Windows open wide to a summer
and the pidgin of another new age
works its way into our silent rooms.
Now let the future have its day.

We’ll live together here till later.
Till I fit in you, a father in a father.
Till this house makes you move out.
Till it’s as if I’d never been there.

Here I am, after my day’s noon.
I know, your head is dreaming now,
but listen. Something in our rooms is singing
of each age. Breathe, breathe deeply with me.

Zoontje slaapt

Zoontje slaapt

Het is een middag uit een dagelijkse week,
een eeuw wordt buiten afgewerkt.
In de ether van het eerste huis
ruist je slaap in een elektrisch oor.

Ramen staan wijdopen op een zomer
en tot in onze stille kamers dringt
het pidgin door van weer een nieuwe tijd.
Nu kan de toekomst komen.

Hier wonen wij tot later samen.
Tot ik in je pas, een vader in een vader.
Tot dit huis je zal verhuizen.
Tot het is alsof ik er nooit was.

Hier ben ik, na de middag van mijn dag.
Ik weet, het droomt nu in je hoofd,
maar hoor. Er zingt in onze kamers iets
van elke tijd. Adem, adem met mij door.