Eulogy

GRAFREDE

Het gebeurt op een maandag, om 11.20 uur
terwijl de torenwachters aan de boterham zijn
en meeuwen langs drijven over de Tigris.
Gevangenen buigen het hoofd naar het westen,
zij het door jutezakken en duct-tape verblind.
Het geluid weerkaatst met harmonicagolven
zoals een pianosnaar dreunt die speling krijgt.
En het gebeurt zomaar, op een blauwe dag zon,
dat soldaat Miller de trekker overhaalt
om koper en vuur te brengen in zijn mond.
Het geluid heft de vogels uit het water,
een mangoest aarzelt onder de sinaasappelbomen,
en niets kan hem weerhouden nu, wat voor
vlekken beweging hem ook omgeven, welke stemmen
er knappen op de radio in atmosferische verwarring,
want al is het maar voor één ogenblik, de aarde staat stil
en soldaat Miller heeft het zachte sussen ontdekt
in de schaduw van de eucalyptus, daar bij de rivier.

Eulogy

It happens on a Monday, at 11:20 a.m.,
as tower guards eat sandwiches
and seagulls drift by on the Tigris river.
Prisoners tilt their heads to the west
though burlap sacks and duct tape blind them.
The sound reverberates down concertina coils
the way piano wire thrums when given slack.
And it happens like this, on a blue day of sun,
when Private Miller pulls the trigger
to take brass and fire into his mouth.
The sound lifts the birds up off the water,
a mongoose pauses under the orange trees,
and nothing can stop it now, no matter what
blur of motion surrounds him, no matter what voices
crackle over the radio in static confusion,
because if only for this moment the earth is stilled,
and Private Miller has found what low hush there is
down in the eucalyptus shade, there by the river.