The Snowy Owl

DE SNEEUWUIL

vloog een sneeuwuil, die tweemaal oehoe
riep, net voordat ze de trekker overhaalden;
en toen de vrouw in haar boeien neerzeeg
en bloed haar witte jurk bespatte,
streek de uil op haar linkerschouder,
oehoede nog eens en liet zijn groot-
ogige blik langs de soldaten dwalen.
Een van hen richtte zijn geweer,
maar de commandant sloeg het weg
terwijl de uil een beetje bloed
van de borst van de vrouw oppikte,
het op zijn eigen borstveren wreef,
nog even, zo leek het, naar de perplexe
mannen loerde en toen opvloog, rakelings
langs een hoofd scherend, zodat ze zich allemaal
omdraaiden om zijn glijvlucht te volgen
en nog één oehoe in de verte hoorden schallen.

The Snowy Owl

Over the heads of the firing squad
flew a snowy owl, who oohooed twice
just before they pulled their triggers
and as the woman slumped on her ropes,
blood splattering her white dress,
the owl landed on her shoulder,
oohooed again, and swivelled its big-
eyed gaze over all the uniformed men,
one of whom raised his rifle
but the captain knocked it away
while the owl pecked at some blood
on the woman’s breast, smearing
its own breast feathers, then glared,
it seemed, at the transfixed men,
before swooping off, barely missing
the head of one, making them all
turn to watch it glide away, and hear
one more oohoo echo through the sky.