apart from chance you\'re silence too developed . . .

apart from chance you’re silence too enveloped
in the soul’s work, a dark circle of sulphur that’s
left after removal of reeking decay, a
manifestation not reducible to the here
and now, or isolable from the all-embracing force
for which finally you really abandon reproduction,
especially since your nurturing yourself in it is
maintained and secretly you know that without
the fanning out in which in all your actions and words
you’re involved only the blame in the ego framework and
the satisfying of the personal is left

so you cultivate the willingness that germinates in the
furrows of your thought gland and let your hand wander
through the undercurrent of your selfhood and place
yourself in the awareness that in each word your
fellow-humans are called upon and the similar weight
of your existence is placed upon the scales

and so you no longer tarry and let the coming one rise up
in your being, for it’s she who risks the thither
on you

try to form a notion of this and clean your brain content
in such a way that that Trojan mare in it can
gallop upon it so that you besieged, overwhelmed,
pollinated, or else:

flαsh

fιre

frιe


              From the series ‘The One Who Risks the Thither on You’

behalve kans ben je ook stilte die huift in het

behalve kans ben je ook stilte die huift in het
zielende, een donkere kring van zwavel die
overblijft na ruiming van het riekend verderf, een
manifestatie die niet is terug te brengen tot het hier
en het nu, noch is te isoleren van het omvattende
waar je uiteindelijk heus wel de voortplanting voor
laat schieten, vooral omdat het je koesterende erin
gehandhaafd is en je stiekem wel weet dat zonder
het uitwaaierende waarop je in al je denken en doen
bent betrokken slechts het wijten in de egokaders en
de genoegdoening aan het eigene overblijft

dus cultiveer je de bereidwilligheid die kiemt in de
voren van je denkklier en laat je je hand dwalen
door de onderstroom van je zelfheid en stel je je in
het besef dat in elk woord de medemenselijken zijn
aangeroepen en het soortelijk gewicht van je
bestaan op de weegschaal is gelegd

en dus draal je niet langer en laat je de komende in je wezen
oprijzen, want zij is het die het derwaartse
aan je waagt

probeer daar notie van te nemen en je herseninhoud
dermate te schonen dat die Trojaanse merrie erin op
kan galopperen zodat je belaagd, overmeesterd,
bestoven, ofte wel:

vοnk

vυυr

vrιj


              Uit de serie ‘die het derwaartse aan je waagt’