Gedicht
Henk van der Waal
without, you\'re a prey to yourself . . .
without, you’re a prey to yourself, a fist that clenches round a bunch of drawing pins, a disruption of rhythm, a botcher of now, a ladder without end, a religion without counterpointwithout, you couldn’t care less, bitterness lodges in your eye, pity
gives way to revenge, passing omits to give a caress to the free thing that stands out in you
without, simplicity rusts, doubt leaves fat finger-marks on the icon
roaming your head, love fails to give you a house, your body’s no more than a barrel of rubbish,
heaps of hunger framed in muscle
whose only advantage is that it makes one await light to found
the utmost inwardness in you, heat to stir you deep inside, earth to bury what’s most precious in you –
which she can do by pulling you from the roar of the possible
which she can do by picking up fallen stones for you from heaven
which she can do by sunbathing nude on sand where death washes up
which she can do if she can be
From the series ‘She’s Like That’
© Translation: 2008, Paul Vincent
zonder ben je prooi van jezelf, een vuist die zich samenknijpt om een bundeltje punaises, een verstoring van ritme, een verprutser van heden, een ladder zonder einde, een religie zonder contrapunt
zonder ben je prooi van jezelf, een vuist die zich samenknijpt om een bundeltje punaises, een verstoring van ritme, een verprutser van heden, een ladder zonder einde, een religie zonder contrapunt
zonder ben je niet bekommerd, zet verbittering zich vast in je blik, maakt mededogen plaats voor wraak, verzuimt de voorbijgang aanstreling te leggen op het vrije dat in je uitstaat
zonder verroest de eenvoud, laat de twijfel zijn vette vingers achter op de icoon die in je hoofd zwerft, verzaakt de liefde je een huis te geven, is je lichaam niet meer dan een vat vol prullen,
een hoop honger met een spierstelsel als omlijsting
wat als enig voordeel heeft dat het wachting wekt naar licht om het innerlijkste in je te stichten, naar hitte om het binnenste in je aan te wakkeren, naar aarde om het liefste in je te begraven –
wat zij kan als zij je wegtrekt uit het loeien van de bestaanbaarheid
wat zij kan als zij de stenen voor je opvangt die uit de hemel vallen
wat zij kan als zij naakt zont op het strand waar het sterven aanspoelt
wat zij kan als zij zijn kan
Uit de serie ‘Zo is zij’
zonder ben je niet bekommerd, zet verbittering zich vast in je blik, maakt mededogen plaats voor wraak, verzuimt de voorbijgang aanstreling te leggen op het vrije dat in je uitstaat
zonder verroest de eenvoud, laat de twijfel zijn vette vingers achter op de icoon die in je hoofd zwerft, verzaakt de liefde je een huis te geven, is je lichaam niet meer dan een vat vol prullen,
een hoop honger met een spierstelsel als omlijsting
wat als enig voordeel heeft dat het wachting wekt naar licht om het innerlijkste in je te stichten, naar hitte om het binnenste in je aan te wakkeren, naar aarde om het liefste in je te begraven –
wat zij kan als zij je wegtrekt uit het loeien van de bestaanbaarheid
wat zij kan als zij de stenen voor je opvangt die uit de hemel vallen
wat zij kan als zij naakt zont op het strand waar het sterven aanspoelt
wat zij kan als zij zijn kan
Uit de serie ‘Zo is zij’
© 2003, Henk van der Waal
From: De aantochtster
Publisher: Querido, Amsterdam
From: De aantochtster
Publisher: Querido, Amsterdam
Gedichten
Gedichten van Henk van der Waal
Close
zonder ben je prooi van jezelf, een vuist die zich samenknijpt om een bundeltje punaises, een verstoring van ritme, een verprutser van heden, een ladder zonder einde, een religie zonder contrapunt
zonder ben je prooi van jezelf, een vuist die zich samenknijpt om een bundeltje punaises, een verstoring van ritme, een verprutser van heden, een ladder zonder einde, een religie zonder contrapuntzonder ben je niet bekommerd, zet verbittering zich vast in je blik, maakt mededogen plaats voor wraak, verzuimt de voorbijgang aanstreling te leggen op het vrije dat in je uitstaat
zonder verroest de eenvoud, laat de twijfel zijn vette vingers achter op de icoon die in je hoofd zwerft, verzaakt de liefde je een huis te geven, is je lichaam niet meer dan een vat vol prullen,
een hoop honger met een spierstelsel als omlijsting
wat als enig voordeel heeft dat het wachting wekt naar licht om het innerlijkste in je te stichten, naar hitte om het binnenste in je aan te wakkeren, naar aarde om het liefste in je te begraven –
wat zij kan als zij je wegtrekt uit het loeien van de bestaanbaarheid
wat zij kan als zij de stenen voor je opvangt die uit de hemel vallen
wat zij kan als zij naakt zont op het strand waar het sterven aanspoelt
wat zij kan als zij zijn kan
Uit de serie ‘Zo is zij’
© 2003, Henk van der Waal
From: De aantochtster
Publisher: 2003, Querido, Amsterdam
From: De aantochtster
Publisher: 2003, Querido, Amsterdam
without, you\'re a prey to yourself . . .
without, you’re a prey to yourself, a fist that clenches round a bunch of drawing pins, a disruption of rhythm, a botcher of now, a ladder without end, a religion without counterpointwithout, you couldn’t care less, bitterness lodges in your eye, pity
gives way to revenge, passing omits to give a caress to the free thing that stands out in you
without, simplicity rusts, doubt leaves fat finger-marks on the icon
roaming your head, love fails to give you a house, your body’s no more than a barrel of rubbish,
heaps of hunger framed in muscle
whose only advantage is that it makes one await light to found
the utmost inwardness in you, heat to stir you deep inside, earth to bury what’s most precious in you –
which she can do by pulling you from the roar of the possible
which she can do by picking up fallen stones for you from heaven
which she can do by sunbathing nude on sand where death washes up
which she can do if she can be
From the series ‘She’s Like That’
© 2008, Paul Vincent
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère