MAUDLIN METAPHORS ARE HANGING FROM THE BOUGH LIKE DEAD SWANS

There is a life that withdraws from the subject at
dinner and slowly grows inwardly

and although my voice box reiterates a laryngal
it gets snared in itself (that bird-black

that colours your thoughts of a tree
a flock that cannot think of a better place)

won’t listen because everything recalls
would you like white and points towards or red

but my fear that it isn’t a flock at all
is greater than my dread of death yes red please.

Game soup is served.

Can someone chase away these lonesome swans?
They cut figures of eight in the waterway.

Then I will let the night tree take root in me
and sway. Seek images for serene.

I spill birds on the tablecloth.

Er hangen larmoyante metaforen in de boom als dode zwanen

Er hangen larmoyante metaforen in de boom als dode zwanen

Er is een leven dat zich verwijdert van het thema
aan tafel langzaam naar binnen groeit

en al herhaalt mijn strottenhoofd een laryngaal
verstrikt raakt in zichzelf (dat vogelzwart en dat

je gedachten aan een boom hieruit bestaan
een zwerm die geen betere plek kan bedenken)

niets wil horen want alles herinnert aan de wil
je wit en wijst vooruit of rood

maar ik ben banger dat het geen zwerm is
dan dat ik angst ken voor de dood ja rood graag.

Er wordt soep van gevogelte geserveerd.

Kan iemand die eenzame zwanen verjagen?
Ze maken achten in de sloot.

Dan zal ik de nachtboom in mij laten staan
en wuiven. Beelden zoeken bij sereen.

Ik mors vogels op het tafelkleed.