ISTANBUL

The streaming men the meandering women
and the splashing children are lost as in a dream.

The pouring rain has no grip on the wading bodies
in the waning imaginary sun. I follow the water

that gushes through the streets to a flickering hotel
where my open suitcase floats in a river room.

While someone produces a variation on a melody
in the mouth of someone who doesn’t know when to stop

betrayal raves away from me like a ship
of lives that I loved catching the wind in its sails

The windows rise. Someone thumps on the wall of the room
in which I gather up my life. Could it be a bit more quiet.

Istanbul

Istanbul

De stromende mannen de meanderende vrouwen
en de opspattende kinderen zijn als in een droom verzonken.

De plenzende regen heeft geen vat op de lichamen
die zich al wadend wanen in de zon. Ik volg het water

dat door de straten gutst tot aan een flakkerend hotel
waar mijn koffer open in een rivierkamer drijft.

Terwijl iemand een variatie vormt op een melodie
in de mond van iemand die van geen ophouden weet

ijlt het verraad van levens die ik liefhad als een schip
waarvan het zeil de wind vangt bij me vandaan.

De vensters rijzen. Iemand bonst op de wand van de kamer
waarin ik heel mijn leven bundel. Of het niet wat stiller kan.