A CITY RISES

Into the city from the top storey.
The streets of Buenos Aires are roaring below.

The city where everything turns out right.

They take you along in right-
angles. But shadows are blowing here

and pebblestone buildings
swirl. There is one

with a heart of grazed red stone.

And so as not to see a heart pouring itself out
you go downstairs. Hang onto your shadow.

The red hem round your neck opens out
into a red river. Think waterfall.

Waterfalls.

A piano lid slams a house shut.
Swipes a building against the wall.

In the lift you stumble over the threshold from a certain house.
A ceiling of stars ascends.

Twenty storeys plunge. Full length.
A city rises.

Er staat een stad op

Er staat een stad op

Vanaf de hoogste verdieping de stad in.
Beneden razen de straten van Buenos Aires.

De stad waar alles goed komt.

Ze nemen je mee in hoeken
van negentig graden. Maar het waait hier

schaduwen en het wentelt kiezelstenen
gebouwen. Er is er één

met een hart van geschaafde rode steen.

En om niet te zien hoe een hart zich uitstort
ga je naar beneden. Hou je schaduw bij je.

De rode zoom langs je hals mondt uit
in een rode rivier. Denk waterval.

Watervallen.

De klep van een piano slaat een huis stevig dicht.
Mept een gebouw tegen de muur.

In de lift struikel je over de drempel uit een zeker huis.
Een plafond van sterren stijgt.

Zo storten twintig verdiepingen. Languit.
Er staat een stad op.