WINTER SENTENCE

A grey sky which for hours
   spelled snow
restrained itself, then shyly
sent a scattering of flakes
as a promise for the night
in which you wakefully
lay sleeping, until the dawn
no longer held the snowing back
and you, buzzing with joy,
begin the day and from the attic window
surveyed the centuries and the white-dusted fields
beside the country road,
    while nothing broke that rapture –

WINTERZIN

WINTERZIN

Een grijze lucht die urenlang
   op sneeuwen stond,
zich inhield, schuchter toen
een handvol vlokken zond
als een belofte voor de nacht
waarin je wakend lag
te slapen tot de dageraad
het sneeuwen niet meer tegenhield
en je gonzend van geluk
de dag begon en uit het zolderraam
de eeuwen en de akkers
naast de landweg overzag,
    en er niets was dat die vervoering brak –