Poem
Ellen Deckwitz
IF YOU LEAVE
this will remain: oxygen, food, antidepressants, sweet water, this citynothing will collapse.
If you leave my parents will still be mortal,
There will still be windfalls and tax bills.
If you leave I will still be here, fighting
against the spring, awakening inside me time after time
If you leave of course I will slam
my pubis against someone else’s
I will forget you were a flint,
keeping the spark for himself
If you leave of course the sun will set again
and it will be another day since the last time
since I brushed the salt from my pubic hair
and put my cooled off trousers back on.
If you leave it will be a winter morning.
I will get into an Uber, in love
and turned down, my tongue disabled in the mouth.
hoping to one day be more
than somebody to love. A body depleting with every year
like uranium.
If you leave I will wonder how I was ever so
wounded.
If you leave we will laugh about it one day.
If you leave I will see you again and embrace you and feel
nothing. I will be proud then,
because at last I am strong.
If you leave I will go to the fields, I will be complete
and I will heal.
If you leave you will still be gone.
© Translation: 2021,
ALS JE WEGGAAT
ALS JE WEGGAAT
zal dit er nog zijn: zuurstof, eten, antidepressiva, zoet water, deze stadniets stort in.
Als je weggaat zullen mijn ouders nog steeds sterfelijk zijn,
Er zullen nog steeds meevallers zijn en belastingaanslagen,
Als je weggaat zal ik er nog steeds zijn, knokkend
tegen de lente die maar steeds weer in mij opstaat
Als je weggaat zal ik heus weer beuken
met mijn schaambeen tegen dat van een ander
zal ik vergeten dat je een vuursteen was
die de vonk voor zichzelf hield
Als je weggaat zal de zon heus weer ondergaan
Ben ik weer een dag verder van de laatste keer
toen ik het zout uit mijn schaamhaar klopte
en mijn afgekoelde broek weer aantrok.
Als je weggaat zal het een ochtend in de winter zijn.
Ik zal plaatsnemen in een Uber, verliefd
en afgewezen, mijn tong invalide in de mond.
hopend dat ik ooit weer meer zal zijn
dan een lief. Dan een lijf dat met de jaren verarmt
als uranium.
Als je weggaat zal ik me afvragen hoe ik ooit zo
gewond kon raken.
Als je weggaat zullen we er later om kunnen lachen.
Als je weggaat zal ik je terugzien en omhelzen en
niets voelen. Dan zal ik trots zijn,
Dat ik eindelijk sterk ben.
Als je weggaat zal ik naar de velden trekken, compleet
zijn en genezen.
Als je weggaat zal je nog steeds weg zijn.
© 2015, Ellen Deckwitz
From: De blanke gave
Publisher: Atlas Contact,
From: De blanke gave
Publisher: Atlas Contact,
Poems
Poems of Ellen Deckwitz
Close
IF YOU LEAVE
this will remain: oxygen, food, antidepressants, sweet water, this citynothing will collapse.
If you leave my parents will still be mortal,
There will still be windfalls and tax bills.
If you leave I will still be here, fighting
against the spring, awakening inside me time after time
If you leave of course I will slam
my pubis against someone else’s
I will forget you were a flint,
keeping the spark for himself
If you leave of course the sun will set again
and it will be another day since the last time
since I brushed the salt from my pubic hair
and put my cooled off trousers back on.
If you leave it will be a winter morning.
I will get into an Uber, in love
and turned down, my tongue disabled in the mouth.
hoping to one day be more
than somebody to love. A body depleting with every year
like uranium.
If you leave I will wonder how I was ever so
wounded.
If you leave we will laugh about it one day.
If you leave I will see you again and embrace you and feel
nothing. I will be proud then,
because at last I am strong.
If you leave I will go to the fields, I will be complete
and I will heal.
If you leave you will still be gone.
© 2021, Ellen Deckwitz
From: De blanke gave
From: De blanke gave
IF YOU LEAVE
this will remain: oxygen, food, antidepressants, sweet water, this citynothing will collapse.
If you leave my parents will still be mortal,
There will still be windfalls and tax bills.
If you leave I will still be here, fighting
against the spring, awakening inside me time after time
If you leave of course I will slam
my pubis against someone else’s
I will forget you were a flint,
keeping the spark for himself
If you leave of course the sun will set again
and it will be another day since the last time
since I brushed the salt from my pubic hair
and put my cooled off trousers back on.
If you leave it will be a winter morning.
I will get into an Uber, in love
and turned down, my tongue disabled in the mouth.
hoping to one day be more
than somebody to love. A body depleting with every year
like uranium.
If you leave I will wonder how I was ever so
wounded.
If you leave we will laugh about it one day.
If you leave I will see you again and embrace you and feel
nothing. I will be proud then,
because at last I am strong.
If you leave I will go to the fields, I will be complete
and I will heal.
If you leave you will still be gone.
© 2021,
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère