HEARTLESS HUMOUR BLUES

KEIHARDE HUMOR-BLUES

Mijn moeder zegt, je vader had een keihard gevoel voor humor.
Die winter, ijzel op de weg, ging ze plat –

Ze weet haar blauwe plek nog, zijn lach toen zij haar evenwicht verloor.
In geen eeuwen hielp hij haar overeind of troostte d’r.

Papa keek toe vanaf de stoep – met bloeddoorlopen ogen, zat –
en lachte toen ze zei je hebt een keihard gevoel voor humor.

Het was zijn manier om met pijn om te gaan, drank zijn mentor.
Misschien was dat gelach het enige wat hij had?

Nee, zegt mijn moeder, hij had een keihard gevoel voor humor.
Zijn verleden wordt mijn toekomst in Hackney, ‘k zit erdoor,

zwerf dronken langs de filterbedden. Het gras hangt slap,
ik lach mezelf uit met mijn keiharde gevoel voor humor.

Hij liet zijn kaak hangen in trieste verhalen in de kroeg. Zijn gehoor
bood hem glas na glas. Hij was altijd blij met wat

je kopen kon met een keihard gevoel voor humor.
Mijn moeder probeerde het nog eens, de volgende man sloeg d’r –

en ook die hield van een rokertje, een glas,
en lachte met mijn vaders keiharde gevoel voor humor.

Toen Tabitha zei dat onze neef zijn mes had gebruikt op z’n senior
lachte ik, en zij sloeg dicht, wendde zich af, en vroeg me mat:

Ray, van wie heb je toch dat keiharde gevoel voor humor?

HEARTLESS HUMOUR BLUES

My mother says my father had a heartless sense of humour.
That winter she fell, ice on the road –

She can’t forget her bruise, his laughter.
Not even his shadow helped her up or soothed her.

He watched her from the kerb – boozy red-eyed Dad –
laughed when she said he had a heartless sense of humour.

I think that’s how he handled pain, drink his only tutor.
Maybe laughter was the only thing he had?

No, my mother says, he had a heartless sense of humour.
In Hackney Downs, his past became my future,

walking drunk by filter beds, noticing how grass sags,
laughing at myself with my heartless sense of humour.

He’d tell some tragic story, then laugh, his jaw looser,
and if laughter won a round of drinks, be glad

of what can be bought with that heartless sense of humour.
My mother tried again and the next man abused her –

another man with a drink and cigarettes to drag,
laughed with my father’s heartless sense of humour.

When Tabitha said our cousin stabbed his father
I laughed, and she closed up, turned away, sour.

Ray, where did you get that heartless sense of humour?