Wim

Wim

Wim

Zou je niet voor één keer
levend willen zijn, hè toe,
heel even, ik wil je
zoveel laten zien, vertellen.

Je was voorgoed terug op school
zei je. Dat was verrassend.
Ik weet hoe inspirerend je
als leraar was. Toen keerde je
je om, je moest naar Engeland.

Toch heerlijk dat je er weer
even was, heel duidelijk.
De droom vertaald was het
naar Engeland terug misschien?

Je lachte hard, als toen
je levend was. Ik raakte
je zelfs even aan;
één vinger langs de lengte
van je rug in winterjas.

Maar je keek niet meer om.
Alsof dat door de goden
waar je zo hevig nooit in geloofde
streng verboden was.

Of erger nog:
alsof de doodstraf daarop stond.