The Narcissus Flower

De narcis

Ik herinner me mijn voet in zijn frivole slipper,
een angstige vogel . . . niet de aarde opengeritst

maar de manier waarop ik mijn eigen vingers kon zien en mijzelf
horen gillen toen de bloesem verkoold werd.

En hoewel niets de duik
kon kuisen, deze man
onvermurwbaar als een mes dat zich nestelt

in de nederigste spleet, bevond ik mij
in het hart van een kalmte zo puur dat het haat was.

Het mysterie is, dat je angst kan opeten
eer angst jou opeet,

dat je kan leven voorbij het sterven –
en een koningin worden
die door niets wordt verrast.

The Narcissus Flower

I remember my foot in its frivolous slipper,
a frightened bird . . . not the earth unzipped

but the way I could see my own fingers and hear
myself scream as the blossom incinerated.

And though nothing could chasten
the plunge, this man
adamant as a knife easing into

the humblest crevice, I found myself at
the center of a calm so pure, it was hate.

The mystery is, you can eat fear
before fear eats you,

you can live beyond dying –
and become a queen
whom nothing surprises.