THE ONE HUNDRED YEARS OF SOLITUDE OF MODERN CHINESE POETRY

About your poetry –
I’m guessing it adapts to the environment
better than you do.
It has avoided the problem of inheritance.

Digesting its food, it’s like swaying corn,
asleep, it’s like a pregnant stray dog.
Out for a stroll, it’s a stream flowing
past the railroad bridge that hangs like a plaque.

It fires language
because language takes work too seriously.
It slaps the customer. It pulls off
the condom of prosody. It reveals impossibility.

It’s like a wooden spoon in a nonstick pan
commanding the peas’ undeclared war.
The peas are round and plump,
but they still aren’t words.

As for the relationship between you and me,
your poetry is an unrented house.
Right now the scene is so empty
it seems the ring has been chosen someplace else.

Along the wall, at least it brings out silk gourds
like those I bought at the morning market, fresh and tender,
clever enough for erotic stories.
It is the life inside of life.

It is astonished by the number of times you’ve returned.
I try my best not to ask where you’ve been.
This poem is yours.
Yes, for a moment, it nearly seemed not written by you.

HONDERD JAAR EENZAAMHEID VAN DE NIEUWE POËZIE

Wat betreft jouw poëzie –
ik vermoed dat die zich beter dan jijzelf
aanpast aan de natuurlijke omgeving hier.
Zij heeft het probleem van erfenis vermeden.

Wanneer ze voeding absorbeert lijkt ze op een deinende maiskolf,
wanneer ze slaapt, lijkt ze op een zwangere straathond.
Wanneer ze wandelt, lijkt ze op een riviertje dat stroomt
voorbij een gedenkplaatachtige spoorbrug.

Zij ontslaat taal,
omdat taal werk te serieus neemt.
Ze deelt een klap uit aan het dienstbare object. Ze doet
het condoom van de versleer uit. Ze onthult het onmogelijke.

Als een houten lepel in een anti-aanbakpan leidt zij
de niet openlijk verklaarde oorlog van de erwten.
Die erwten mogen dan rond, zacht en vol zijn,
het zijn nog steeds geen woorden.

Wat betreft de band tussen jou en mij,
jouw poëzie is een nog niet verhuurd huis.
De locatie is zo leeg
– alsof de ring elders is gekozen.

Langs de afscheidingshaag brengt zij zelfs heerlijke sponskomkommers voort;
als degene die ik van de ochtendmarkt heb meegebracht, net zo vers en zacht,
net zo bijdehand voor erotische verhaaltjes.
Ze is het leven in het leven.

Ze is verbaasd over het aantal keer dat je bent teruggekomen,
en ik doe mijn best niet te vragen waar je bent geweest.
Dit is jouw gedicht.
Ja, heel even was ze bijna niet door jou geschreven.

新诗的百年孤独

关于你的诗——
我猜想，它比你本人
更适应这里的自然环境。
它绕开了遗传这一关。

它吸收营养时，像一株晃动的玉米，
它睡觉时，像一只怀孕的野狗。
它散步时，像一条小河流过
横匾般的铁路桥。

它解雇了语言，
理由是语言工作得太认真了。
它煽了服务对象一巴掌。它褪下了
格律的避孕套。它暴露了不可能。

它就像一把木勺在不粘锅里指挥
豌豆的不宣而战。
这些豌豆尽管圆润，饱满，
但还不是词语。

关于我和你的关系，
你的诗是一幢还没有租出去的房子。
现场如此空荡，
就好像戒指是在别的地方拣到的。

沿着篱墙，它甚至结出了美味的丝瓜；
和我从早市上买回的，一样鲜嫩，
一样乖巧于色情的小掌故。
它是生活中的生活。

它惊异于你回来的次数，
而我，尽量避免打听你曾去过哪里。
这就是你的诗。
是的，有一瞬间，它几乎不是你写的。