A WEDDING, ONE SUNDAY, AT THE END OF SUMMER

At 11, as the first few guests arrive, the inaugural bottle of wine will be uncorked. (Over the course of the day, drinking’s democratic arc will range anywhere from 2004’s old vine varietals to box wine). 11 at night, back at your house, Monday altogether too close, and here we are, seriously wounded by alcohol’s slow-moving bullet. Those of us who’ve yet to leave will now replay the first Sunday of March in a slideshow of our minds’ own making: the sun in slow-motion, tracing a 180° line through the sky; brisket and bread multiplying; the pile of shoes in a mess by the front door; the image of someone with ½ their body inside the fridge, fumbling for more beer; a prodigious stew prepared with ingredients that may as well be from another galaxy faraway; a flashback to those vast and troubling seconds you were able to maintain unbroken eye contact with the dog; and the undeniable domino effect of being alive made real by our kids skinny-dipping in the pool.

EEN BRUILOFT, EEN ZONDAG, HET EIND VAN DE ZOMER

Om elf uur ‘s ochtends, wanneer de eerste gasten arriveren, wordt fles nummer één opengetrokken (in de loop van de dag zal de democratische wijnboog flessen uit het jaar 2004 tot en met Tetra Pak-dozen omspannen). Om elf uur ‘s avonds zal de als laatste vertrokken gast, eenmaal thuis, te dicht bij de maandag en zwaar gewond door de trage kogel van de alcohol, de gebeurtenissen van de eerste zondag van maart als een geestelijke diavertoning aan zijn oog voorbij laten gaan: de zon die zijn baan van 180 graden in slow motion aflegt; de vermenigvuldiging van het brood en de runderen; de berg schoenen bij de voordeur van het huis; het beeld van iemand wiens halve lichaam in de koelkast is verdwenen, duikend naar biertjes; een verrukkelijke maaltijd samengesteld uit ingrediënten uit een heel ver melkwegstelsel; de herinnering aan de langdurige en verwarrende seconden waarin hij oogcontact had met een hond; en het domino-effect van de voortplanting dat wordt belichaamd door de meisjes die in hun blote kont in het zwembad zwemmen.

UNA BODA, UN DOMINGO, EL FIN DEL VERANO

A las 11 a.m., con los primeros en llegar, se descorchará la botella inaugural (a lo largo del día el arco democrático del vino cubrirá desde cosechas 2004 hasta cajas de tetrabrik). A las 11 p.m., ya en su casa, demasiado cerca del lunes, herido de gravedad por la bala lenta del alcohol, el último en haberse ido repasará, en diapositivas mentales, el primer domingo de marzo: el sol trazando su línea de 180 grados en cámara lenta; la multiplicación del pan y las reses; la montaña de zapatos revueltos en la entrada de la casa; la imagen de alguien, mitad del cuerpo dentro de la refri, buceando por cervezas; un guiso prodigioso preparado con ingredientes de una galaxia muy lejana; el recuerdo de los extensos y turbadores segundos en que sostuvo contacto visual con un perro; y el efecto dominó de la reproducción materializado en aquellas niñas que se bañan chingas en la piscina.