DIVISION BY ZERO

DELING DOOR NUL

Ze leek onze grootmoeder wel,
Ons waarschuwend tegen giftige paddestoelen –
Ter onderstreping grifte ze
Het taboe met vuurrood krijt op het bord:
Wie ’m gebruikte om erdoor te delen
Zou van ’t omlijnde plein worden geslingerd
De put der wrede paradoxen in.
Haar waarschuwingen daagden ons juist uit:
Wij zouden, met jeugdig groeiend zelfvertrouwen,
Het onmogelijke bewijzen voor de gein –
Wat ze ook zei, niets kon ons beletten
Te laten zien dat twee gelijk één was.

DIVISION BY ZERO

She could’ve been our grandmother
Warning us of poisonous mushrooms –
To stress her point she’d scratch
The taboo bold with crimson chalk.
It should never be used to divide,
Or we’ d be howled from lined yard
To pit where cruel paradoxes ruled.
Her warnings tempted us even more:
Young, growing in confidence,
We’d prove the impossible for fun –
Nothing she said could prevent us
From showing two was equal to one.