It

It stays in me.
The sun has climbed down,
the mountainous long limbs
stretch, and then crouch.
Through the impenetrable armor
it returns to my consciousness
where it releases
a light only visible to me.

HET

Ik kan het niet vergeten
hoewel de zon de berg al is afgedaald.
Het lange lichaam van de bergketen
gaat liggen, ontvouwt zich.
Het pantser doorborend
dat niet te doorboren was
keert het terug in mijn bewustzijn.
Daar glanst het met een licht
dat ik alleen kan zien.

它

不能忘记它
虽然太阳已经下山了
山峦的长长的肢体
舒展地卧下
穿过穿不透的铁甲
它回到我的意识里
在那儿放出
只有我看得见的光