Schöner Sonntag

Mooie Zondag

De oude baas met bakkebaard,
met breekbare botten,
hoe hij daar op het bankje zit
voor de bunker,
voor zijn eigen bunker.

Hoe hij erbij zit in de ochtendzon
en breit en mompelt.
Wat zei hij?
Wat zei hij?
Mooie zondag vandaag,
Mooie zondag vandaag.

Hoe hij het breiwerk laat zakken,
hoe hij spiedt,
hoe hij hoort,
hoe hij oppast
of iemand de hoek omkomt
om hem dood te slaan.

Hoe hij verder breit,
hoe hij kwinkeleert:
Niemand te zien.
Niemand te zien.
Mooie zondag vandaag.

Schöner Sonntag

Der alte Herr mit dem Backenbart,
mit den zerbrechlichen Knochen,
wie er da auf dem Bänkchen sitzt
vor dem Bunker,
vor seinem eigenen Bunker.

Wie er dasitzt in der Morgensonne
und strickt und murmelt.
Was hat er gesagt?
Was hat er gesagt?
Schöner Sonntag heute,
Schöner Sonntag heute.

Wie er das Strickzeug sinken läßt,
wie er wittert,
wie er lauscht,
wie er aufpaßt,
ob einer um die Ecke kommt,
um ihn totzuschlagen.

Wie er weiterstrickt,
wie er vor sich hinträllert:
Niemand da.
Niemand da.
Schöner Sonntag heute.