The Trumpet Teacher’s Curse

De vloek van de trompetleraar

De kinderen vervloekt die op het mondstuk tikken
met de muis van hun hand om een plopgeluid te maken,
die de trompet op de grond laten vallen en dan lachen,
nog zwaarder vervloekt degenen die omvallen met trompet
in de hand en zichzelf dan redden uit eigenbelang,
de jongen vervloekt die een potlood liet vallen op de beker
van zijn trombone om te zien of hij zou doen wat ik gezegd had,
het meisje vervloekt dat een pompon in haar kornet duwde
en toen beweerde dat haar onzichtbare vriendje het had gedaan,
de schoolleraar vervloekt die achter in de klas zit
en ondertussen haar papierwinkel doorneemt,
de leraar vervloekt die zegt ‘Ik snap de ballen van muziek’
met een stem die zo hard klinkt dat de hele klas het hoort,
de vader vervloekt die de kleppen van zijn dochters trompet
met vaseline insmeerde omdat hij dacht dat het een goed idee was,
de jongen vervloekt die in zijn bariton kotste
alsof het zijn eigen afvalemmer was.
Teister hen met de drang om elke dag
te oefenen zonder vooruitgang, laat ze elk weekend
concerten spelen waarbij ze moeten marcheren,
buitenshuis en in de kou, laat hun familie de zaterdag
opofferen aan het luisteren naar slechte muziek
in een dorpsaula of hun zondag in een muziekkoepel doorbrengen,
hen, een hond en de dronkenlap die er de avond daarvoor al sliep
de enige bank bezetten en alsjeblieft god, laat het regenen.

The Trumpet Teacher’s Curse

A curse on the children who tap the mouthpiece
with the heel of their hand to make a popping sound,
who drop the trumpet on the floor then laugh,
a darker curse on those who fall with a trumpet
in their hands and selfishly save themselves,
a curse on the boy who dropped a pencil
on the bell of his trombone to see if it did
what I said it would, a curse on the girl
who stuffed a pompom down her cornet
and then said it was her invisible friend who did it,
a curse on the class teacher who sits at the back
of the room and does her paperwork,
a curse on the teacher who says ‘I’m rubbish at music’
in a loud enough voice for the whole class to hear,
a curse on the father who coated his daughter’s trumpet valves
with Vaseline because he thought it was the thing to do,
a curse on the boy who threw up in his baritone
as if it was his own personal bucket. 
Let them be plagued with the urge to practice
every day without improvement, let them play
in concerts each weekend which involve marching
and outdoors and coldness, let their family be forced
to give up their Saturdays listening to bad music 
in village halls or spend their Sundays at the bandstand,
them, one dog and the drunk who slept there the night before
taking up the one and only bench, Gods, let it rain.