Poem
Togara Muzanenhamo
THE TEXAN
DE TEXAN
Van Weeks Field hangt de zon onzeker,
de lucht gescherpt door de vloek van scheermeswinden –
lakens lucht en zee bedekt met zilveren ijs.
Ieder uur verdwijnt in gebroken afstanden,
de vorm van de wereld geschapen op elke adem, oliedruppels
van klinknagels druipend – de motor
donker kreunend aan de pols.
De avond zwenkt westwaarts als de Texan keert,
zijn vleugels hellend vlak boven de waterkorst –
pedalen en hendels op hun plaats voor de hoogte.
Door bogen glas, de kalme wereld van bevroren
eenzaamheid, een grote naakte brug bezeerd licht die continenten verbindt,
witte rokken blinde snelheid werpend
over vlaktes desolate leegte.
De radio kraakt wit van eindeloos lawaai,
het plafond van de wereld noodlotdroog.
En hellend in het kwijnende licht herinnert hij zich de waaierende
pluimpjes opwervelend door luchtvlagen toen de Rus landde –
en ook het ratelen van propellers toen het vliegtuig vertrok naar Nome,**)
het kompas op huis aan koersend en alle
vluchtige zaken des levens.
De tijd krimpt snel, donkerend met oude lagen
knerpend daaronder, ongezegde gebeden die de doden
tot verzen maakten. Een grijze ademtocht glijdt zwaar
van elke vleugel, het doffe ronken van de motor die de geest
de laatste vlucht laat schetsen met een droeve kunst – de witte zielenveren
fel brandend toen het prototype zwenkte en viel
het hart van het onbekende in.
THE TEXAN
From Weeks Field the sun hangs uncertain,
the air sharpened by the curse of razored winds –
sheets of sky and sea layered silver with ice.
Each hour vanishes into broken distances,
the shape of the world formed on each breath, oiled drops
shivering wet off rivets – the engine
moaning dark at the wrists.
Evening swivels west as the Texan turns,
her wings banked shallow above the ocean’s crust –
pedals and levers at their place for altitude.
Through angled glass, the quiet world of a frozen
solitude, a vast naked bridge of bruised light bridging continents,
white skirts of blind speed beaming
over lengths of desolate prose.
The radio crackles white with endless noise,
the ceiling of the world dry with fate.
And banking into the failing light, he remembers the furled
wisps sparked by whips of air turning up as the Russian landed –
then, the rattled chop of blades as the plane left for Nome,
the compass marked for home and all
the vaporous qualities of life.
Time sinks fast, darkening with ancient layers
creaking below, unsaid prayers the dead
have set to verse. A grey breath of air slips heavily
off each wing, the flat drone of the engine working
the mind to paint the final flight with a grieved art – the soul’s white feathers
burning bright as the prototype rolled and crashed
deep into the heart of the unknown.
From: Textures
Publisher: amaBooks, Bulawayo
Publisher: amaBooks, Bulawayo
Poems
Poems of Togara Muzanenhamo
Close
THE TEXAN
From Weeks Field the sun hangs uncertain,
the air sharpened by the curse of razored winds –
sheets of sky and sea layered silver with ice.
Each hour vanishes into broken distances,
the shape of the world formed on each breath, oiled drops
shivering wet off rivets – the engine
moaning dark at the wrists.
Evening swivels west as the Texan turns,
her wings banked shallow above the ocean’s crust –
pedals and levers at their place for altitude.
Through angled glass, the quiet world of a frozen
solitude, a vast naked bridge of bruised light bridging continents,
white skirts of blind speed beaming
over lengths of desolate prose.
The radio crackles white with endless noise,
the ceiling of the world dry with fate.
And banking into the failing light, he remembers the furled
wisps sparked by whips of air turning up as the Russian landed –
then, the rattled chop of blades as the plane left for Nome,
the compass marked for home and all
the vaporous qualities of life.
Time sinks fast, darkening with ancient layers
creaking below, unsaid prayers the dead
have set to verse. A grey breath of air slips heavily
off each wing, the flat drone of the engine working
the mind to paint the final flight with a grieved art – the soul’s white feathers
burning bright as the prototype rolled and crashed
deep into the heart of the unknown.
From: Textures
THE TEXAN
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère