HOUSING WARRANTED

What happens to the human being
– that monkey, that wolf –
when he stands still,
stops converting seconds
and minutes into distance,
rise and fall,
on the journey
to a fleeting horizon?

When he halts the hunt,
the picking and the sowing?

What keeps him still,
when he stands on one leg
to give the other a moment
of rest?

When he leans
against a trunk,
sits down on a stump
or stretches out in the grass?

What happens to him,
when he has found the cave
and may escape
the cavorting
of both light and lightning,
where he can hide,
what he struck down with lance and sling?

When he has conjured
the parietal hand on the wall, *
has built his tent of branches and leaves
up on the hillside,
or has raised his nest – his hut –
high in a treetop
or a cloud?

When he has drawn the borders
of his world,
constricted
and initiated with a scratch, a cross,
the incised silhouette of a prey,
a screeching child?

WONEN GEBODEN

WONEN GEBODEN

Wat gebeurt er met de mens
– die aap, die wolf –
als hij stilstaat,
ophoudt seconden en minuten
om te zetten in afstand,
stijgen en vallen,
op de tocht
naar een vluchtende horizon?

Als hij het jagen staakt,
het plukken en het zaaien?

Wat houdt hem stil,
als hij op één been gaat staan
om het andere een ogenblik
rust te gunnen?

Als hij aanleunt
tegen een stam,
gaat zitten op een stronk
of languit liggen in het gras?

Wat gebeurt er met hem,
als hij de grot gevonden heeft
en ontsnappen kan
aan de steigeringen
van licht en bliksem,
waar hij bergen kan,
wat hij neersloeg met lans en slinger?

Als hij de pariëtale hand *
aan de wand heeft getoverd,
zijn tent van takken en bladeren
heeft neergezet op de heuvelrug,
of zijn nest – zijn hut –
heeft opgetrokken
hoog in de kruin van een boom
of een wolk?

Als hij de grenzen van zijn wereld
heeft afgebakend,
ingesnoerd
en ingewijd met een kras, een kruis,
het gegrifte silhouet van een prooi,
een kraaiend kind?