12

12

12

Ik kan je slechts als fantasie beminnen.
Dat jij opeens met slappe tieten kwam
en mij tussen je dikke dijen nam ---
aan al die dingen kon ik niet beginnen.

Je koekjes vond ik leuk, de kruimels minder.
Je streek mijn overhemd en plooien glad.
Je smeerde toastjes, wilde dat ik at.
Van zoveel waarheid ondervond ik hinder.

Nu ik met één leeg glas op jou kan drinken,
terwijl mijn dorst met lege viltjes speelt,
mag ik in jouw bestaanbaarheid verzinken

op leeggeschilderd doek als evenbeeld,
in stilte waar elk lied zou kunnen klinken
en op een blanke bladzij die vergeelt.