ANOTHER DIVINING CAT POEM, ON A SPRING NIGHT

Tonight’s loneliness, you.
Not hearing last night’s rain, it’s cold again.
You’re a tranquil sea, a turbulent Beijing, fallen pagoda flowers on the ground.
 
Stop distracting me, I’m scaling a spider-silk thread.
You’re a nighthawk, waking suddenly at midnight
to feed on my dreams: those Yangzhou Roads, calamities in the Northwest.
 
Stop distracting me, I’m a flower-picker on a spring night.
Walking with you to an abandoned pond in the Forbidden City,
the water runs deep, please close your eyes my little cat.
 
If I laughed, I’d be a young ghost
riding you at nightfall, with elm fruit, staring up into her
ghoul’s face—holding a breath. You’re a tranquil sea,
 
a round-headed boy. I scream out late at night
with no response. Beijing is lovely, a discontent is nearing.
We traipse from south to north—
incarnating into countless millions,
too many for her to grasp. This loneliness
grows with the wind—
 
you’re a tiger, a good match for this spring night.

LENTENACHT, EEN TWEEDE GEDICHT OVER DE ORAKELKAT

Vanavond is er nog eenzaamheid, ben jij het
die vannacht de regen niet hoorde, het was weer koud.
Je bent de stille zee, Peking is woelig, pagodebloemen liggen overal.
 
Roep me niet meer, ik klim omhoog langs een spinnenweb.
Je bent een slaapwandelende geest, die om middernacht ineens opstaat
en mijn dromen opeet: de wegen van Yangzhou roven west en noord.
 
Roep me niet meer, ik pluk bloemen in de lentenacht en
loop samen met jou naar beneden, naar een verlaten vijver in de Verboden Stad,
het water is diep, kat doe je ogen dicht.
 
Als ik lach ben ik een kleine geest die
je berijdt door de nacht, te midden van iepenknoppen, ik kijk omhoog naar haar
een grimas – adem stokt, je bent de stille zee,
 
een jongen met een rond gezicht. Ik ben me weleens om middernacht
wild geschrokken, geen reactie. Peking is mooi, alsof er onrust op komst is.
We lopen in het zuiden naar het noorden –
veranderen in ontelbare vormen,
ze kan het niet verdragen. Deze eenzaamheid neemt toe
naarmate het harder waait –
 
je bent een tijger, die paart met deze lentenacht.

春夜又占貓詩一首

這夜仍有寂寞，是你。 
聽不見昨夜雨，再冷一次。 
你是寧靜海，北京動盪著，槐花遍地。 

不要再叫我，我在沿一根蛛絲攀援。 
你是夜遊神，半夜突然起來 
吃我的夢：那些揚州路、西北劫。 

不要再叫我，我是春夜拾花人。 
和你一起走下故宮廢池， 
水已深深，貓兒你得閉眼。 

我若笑了，我便是鬼魂小兒 
騎你入夜，一朵榆錢中，仰頭向她 
一個鬼臉——屏息著，你是寧靜海， 

圓頭小男孩。我也曾夜半驚呼 
不得應。北京美，似大亂將至。 
我們走南向北去—— 
化身千萬億， 
讓她看不過來。這寂寞 
隨風長大—— 

你是虎，與這春夜匹配。