Neruda\'s Portrait

As a rule when everything is finished
And only music drifts about like twilight
I will notice
His portrait hanging on the wall
High mountains, foxes flitting past
Pablo Neruda
Starts to watch
This room
Covered in dust and aphorisms
While I sit there
Leafing through books and newspapers
Chatting with friends
A hundred times the sun shines in
But I always miss the occasion
And Pablo
Always seems like a shadow
His chubby chin sunk down
Searching the room
For its young owner
When I am sleepy and unable to dream
Of sails and summer
He writes poems for me
And stealthily
Leaves them on my grubby desk

NERUDA’S PORTRET

In de regel als alles voltooid is
En slechts muziek als schemering ronddobbert
Zal ik zijn portret
Hangend aan de muur opmerken
Hoge bergen, voorbij fladderende vossen
Pablo Neruda
Begint naar deze
In stof
En aforismen gehulde kamer te kijken
Terwijl ik daar zit
Bladerend in boeken en kranten
Babbelend met vrienden
Schijnt de zon honderd keer naar binnen
Maar ik mis steeds het moment
En Pablo
Lijkt iedere keer een schaduw
Zijn volle kin ingevallen
De kamer doorzoekend
Naar zijn jonge eigenaar
Als ik slaperig ben en niet in staat
Van zeilen en zomer te dromen
Schrijft hij gedichten voor mij
En laat ze
Heimelijk achter op mijn gore bureau