Thomas Möhlmann

Dat er, alle falen en alle twijfel ten spijt toch nog van alles mogelijk is, laat Möhlmann de ik in zijn gedichten vaak aan een ‘je’ kenbaar maken. Daarin wordt vaak een toon van  vertrouwelijkheid en een gedeeld gevoel aangeslagen. In deze zich direct tot een aangesprokene richtende gedichten, maar ook in de vele andere als monoloog of overpeinzing opgezette gedichten klinkt dan weer door wat een bijzonder kenmerk in de poëzie van Thomas Möhlmann is: het geloof in de haalbaarheid van liefde. Deze onderliggende lijn is serieus en optimistisch, wat niet wegneemt dat Möhlmann genoeg stilstaat bij de vertwijfeling waar de liefde ook ten prooi aan is.

Möhlmanns slaagt erin om in zijn gedichten zowel elegant en meeslepend als verontrustend tegelijk te zijn. En met elegant bedoel ik soepel, gracieus, verfijnd. Wanneer hij een scène neerzet waarin de mens zich met al zijn onvolkomenheden door een feitelijke situatie of het alledaagse leven heen werkt doemt er vaak een sfeer van melancholie op. Wanneer de ik zich tot een ander, een ‘je’ richt dan is er ook ruimte voor tederheid, onuitgesproken soms, maar voelbaar aanwezig. Thomas Möhlmann dicht over de mens, in al zijn gewone alledaagse beslommeringen, denkend, voelend en handelend in een wereld die nooit helemaal met die mens samenvalt. Dat is confronterend en troostrijk tegelijk.


Thomas Möhlmann werd in 1975 in Nederland geboren en volgde Moderne Nederlandse letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Hij publiceerde vier poëziebundels in het Nederlands, doceert creatief schrijven aan de ArtEZ Academie voor de Kunsten in Arnhem en stelde elf poëzie-bloemlezingen samen in Nederland, Macedonië, Argentinië, Colombia en het Verenigd Koninkrijk. Hij doceert ook poëzie aan de Schrijversvakschool Amsterdam en is een van de redacteuren van het Nederlandse poëzietijdschrift Awater. Van 2004 tot 2016 was Thomas redacteur van het Nederlandse domein van deze website (PIW).

Zijn eerste bundel gedichten, De vloeibare jongen (2005), stond op de shortlist voor de C. Buddingh-prijs voor nieuwe Nederlandse poëzie in 2006 en ontving in 2007 de prestigieuze Lucy B. & CW van der Hoogt-prijs. Zijn meest recente collectie is Ik was een hond (2017).
Bibliografie

De vloeibare jongen, Prometheus, Amsterdam, 2005
Kranen open, Prometheus, Amsterdam, 2009
Waar we wonen, Prometheus, Amsterdam, 2013
Ik was een hond, Prometheus, Amsterdam, 2017