Harry Man

Wat Mans poëzie zo waardevol maakt is dat hij er op een roekeloze manier in slaagt schijnbaar niet-poëtische onderwerpen te vatten in een neo-avantgardestijl en taalspel waardoor zijn poëzie direct, communicatief en relevant is (aldus Slave Gjorgo Dimoski, voorzitter van de ‘Struga Poetry Evenings’). Man pakt wetenschappelijke en stedelijke thema’s aan met elektrisch taalgebruik, lyriek en humor. Een voorbeeld hiervan binnen zijn oeuvre is het gedicht 'Earth', waarin een voorstelling van de Facebookpagina van de aarde, terwijl deze zich door tijdperken beweegt, wordt gemaakt. Ook het gedicht 'Telesue' getuigt van zijn eclectische thematiek, waarbij een liefdesverhaal waar een ontbrekende identiteit aan ten grondslag ligt wordt bezongen.

Met de illustrator Sophie Gainsley maakte hij de bundel Finders Keepers (2016) waarin zij bedreigde diersoorten en het verdwijnen van de Britse natuur onderzoeken. De gedichten zijn gebaseerd op onderzoek en materiaal dat zij samen, middels interviews met conservatoren en lokale bewoners van de bedreigde diersoorten en natuurgebieden, hebben verzameld. De thematiek illustreert de interesse van Man voor ecologie en wetenschap en zijn gevoel van urgentie hiervoor. Hij schreef ondermeer poëzie over de dramatische daling van de populatie van de nachtegaal in Groot-Brittannië en de bedreigde libelle. In 2014 cureerde hij een poëzieavond rond ecologie in Poetry Café in Londen.

Vorig jaar maakte hij met danseres en choreografe Jennifer Essex No Landing, een productie waarin ze op diverse manieren onderzochten hoe spoken word en dans samen kunnen functioneren. Man werkt vaker samen met andere dichters, onder andere regelmatig met dichter Kirsten Irving als onderdeel van S.J. Fowler’s ‘Camarades’ en ‘Enemies’ projecten. Poëzie
Lift, Tall Lighthouse, Luton, 2013
Finders Keepers, Sidekick Books, 2016