TELESUE

TELESUE

Te laat heb ik door, nu de trein naar Herne Hill traag weg dendert
in de sneeuwregen, dat jij niet jij bent, maar een telesue
die op het uiteinde van het perron verschijnt voor een cameorol,
en ik herinner me het achtergrondgeruis in een verkleedwinkel
die al even oubollig was als je meisjesnaam, het ploffen en slobben
als we maskers opzetten van koeienkoppen, keursoldaten
en elven – gegil als het elastiek ons haar uitrukte, voorovergebogen,
zoenend haast toen ik jou en jij mij bevrijdde, we elkaar uit het oog verloren.
Nu ben jij nog slechts een Yahoo emailadres en een jaar, een wazige
foto van dat Halloweenfeestje, jij en je Carlsberg
doelloos naar de lens starend, en hier in de sneeuwregen slaat de telesue
een sjaal in haar favoriete kleur om tegen de wind, maar Sue, echte Sue
er zijn van die dagen waarop ik niet geloof in dubbelgangers of dagdromen,
als je achter de ruit zit van elke auto die uit de andere richting komt.

TELESUE

Cottoning on too late, the Herne Hill train sparking slow
away into the sleet, that you are not you, but a telesue
coming in from the wings of the platform to play a cameo,
and I remember the background buzz of a fancy dress shop
as past tense as your maiden name, the pop and slup
of trying on fancy dress masks of cow heads, stormtroopers
and elven faces – shrieks as the elastics stripped our hair, stooped
almost kissing as I freed you and you freed me, and lost touch.
Now you’re just a Yahoo email address and a year, a smudge
of a photo from that Halloween party, you and your Carlsberg
leaning focusless into the frame, and here in the sleet the telesue
lips a favourite-coloured scarf against the wind, but Sue, real Sue
there are days I don’t believe in doubles or daydreams,
when you’re behind every windscreen of every car coming the other way.