Peter Gizzi
Peter Gizzi
‘Poëzie is wezenlijk een drempelervaring’, zei Peter Gizzi in een interview na het verschijnen van zijn vijfde bundel, Treshold Songs (2011). Inderdaad staat de dichterlijke stem van Gizzi regelmatig op de drempel. Zijn verzen bewegen op fluïde wijze steeds over grenzen heen: binnenwereld/buitenwereld, leven/dood. Luisteren naar de taal is leidend bij Gizzi’s schrijven: ‘Een van de opgaven die ik als dichter heb is om naar de buitenwereld te luisteren in relatie tot iets als een binnenwereld die anders onleesbaar zou blijven. Die twee wil ik verbinden en het verband klank geven.’ Gizzi schreef talrijke dichtbundels, waaronder Now It's Dark (Wesleyan, 2020) en Archeophonics (Wesleyan, 2016), finalist voor de National Book Award. Hij ontving de Lavan Younger Poet Award van de Academy of American Poets en verschillende fellowships.
Dit verklaart de schijnbaar improvisatorische gang van zijn gedichten. Regels zijn aan elkaar gekoppeld via steeds verschuivende verbanden: ritmisch, syntactisch (bijvoorbeeld in een gedicht dat voortkomt uit variaties op een enkele zin van Simone Weil), klankmatig. Zo ontstaat een golvende zangerigheid. Enerzijds spreekt die in de taal van het moment: vaak, helaas, een desastreuze politieke taal van ‘pak rammel en visie’, zoals het in een gedicht heet. Veel gedichten uit zijn derde en vierde bundel, Some Values of Landscape and Weather (2003) en The Outernationale (2007), registreren nadrukkelijk het rampzalige presidentschap van George W. Bush. Maar Gizzi registreert ook de voorbijgaande schoonheid van het dagelijks leven, de beleving van licht, kleur en lucht, en de stemmen van de doden. Die vloeibare grens tussen leven en dood is met name treffend in de latere bundels van Gizzi. In een gedicht als ‘The Growing Edge’ lijkt hij de stemmen van dode dierbaren terug te horen in weersomstandigheden, in de lucht zelf.
De nadruk op het luisteren verraadt de invloed van de dichter Jack Spicer (1925-1965), voor wie poëzie het ontvangen van radio-dictees van Mars was, en wiens verzamelde werk door Gizzi bezorgd is. De stemmen van andere dichters uit de poëtische traditie voor Gizzi van groot belang (‘Ik lees de doden graag’, zegt een dichtregel in het gedicht Een telescoop beschermt zijn uitzicht), en dat geldt ook voor de levende poëzie-gemeenschap: naast zijn dichterschap heeft hij zich ook ingezet als tijdschriftredacteur, onder meer in het door hem opgerichte o•blék: a journal of language arts (1987-1993) en voor het opinieweekblad The Nation (tussen 2007 en 2011).
Sponsors
