Daljit Nagra

Zijn gedichten spelen met het ‘Punglish-dialect’ van de generatie van zijn ouders, en zijn gecompliceerde syntaxis. Ze zitten boordevol rijm en alliteratie en laten idioom en ritme van de twee culturen samensmelten. Nagra zegt over het gedicht ‘Singh Zang!’ bijvoorbeeld: “Ik wilde het laten lijken op een lied uit een Indiaas variététheater.” De verteller van het gedicht is de heer Singh, eigenaar van een Indiaas buurtwinkeltje:

Ik run maar een van die winkels van mij pa
[ . . . ]
maar ik doe die slot vanneer niemand daar –

vant bovenin is mij jonge bruid
vij delen die roti
vij delen die chutney
nadat vij hebben gevrijd
alsof vij roeien door Putney

Nagra’s gedichten zijn vitale lofzangen op de rijkdom van het alledaagse leven. In zijn dramatische monologen krioelt het van de misverstanden en de talige verwarring, en van de hybride frases, als ‘odeur toilet’ (eau de toilette) en ‘hartige stilstand’ (hartstilstand). In die surreële trouvailles zien we het hedendaagse Engeland op een nieuwe manier oprijzen. Maar achter de van-dik-hout-humor van de gedichten schuilt dikwijls droefheid. Zoals de verteller in ‘Het spreken van tassenwinder Singh Sagoo!’: “. . . Ach mijn kneep, wat gebeurt Engeland met ons?”

Over de inspiratie voor zijn werk verklaarde Nagra eens: “Ik werd in Engeland geboren, als zoon van traditionele Sikh-Punjabi’s, en mijn boek gaat over het Engeland waar de Indiërs zich hebben gevestigd. De lezer wordt ondergedompeld in een gemeenschap die vaak het idee heeft dat haar waarden voor zichzelf spreken. Mijn gemeenschap en de individuen uit die gemeenschap willen hun ware gedaante tonen. Ik hoop dat de lezer dit Engeland van ‘binnenuit’ zal ervaren.” Bibliografie

Oh my Rub!, Smith/Doorstop, 2003
By Heaert (Uit Het Hoofd), (contributor), Five Leaves, Nottingham, 2006
Look We Have Coming to Dover!, Faber and Faber, London, 2007
Tippoo Sultan's Incredible White-man Eating Tiger-toy Machine (nog niet gepubliceerd)