THE PEOPLE FROM THE ‘PIN’

            Beyond the ‘Sea Boozer’
            beyond the ‘Calvary’
            past the ‘Top of the Head’
live a jumble of people, son
women and men.

Women who sneak those short metres
from bedstead to bedstead
with bedpan in hand
for their forbidden fruits
released at full moon
with porridge spoon, crochet hook, dipstick.

You can see them at work
teasing the fruit from their womb
with paraffin light, with paraffin fumes.

            Blueberry juice best call it.
            Blackberry juice best call it.


As I say: out there my wife is yours
                 out there your wife is mine
                 and his and his.

No rule and no law at all
from bed to bed snails at a crawl.


Rake and Rascal Rake and Rascal Rake and Rascal
so they string the nights together
their skin so salt since the Scheldt
exhales in their rooms.


Go have a taste in the ‘Pin’, beyond the fallen trees
                        do it for me.

Take your young bike
                        ride till you hear or see no more
                                                                      away
from the city as far as you can
                                          away from the sun.

Not you think: where am I?
                                             are you there.

Then give up your hat to the first one who shoots or salutes.
Bow and call like a wild partridge,
sell the buttons off your trousers.
                                               Don’t forget.


Then you can enter.

HET VOLK VAN DE PIN

HET VOLK VAN DE PIN

           Achter de Zeezuiper
           achter de Kruisberg
           voorbij de Kop van ’t Hooft
woont een volk, zoon
mannen en vrouwen door elkaar.

Vrouwen die korte meters sluipen
van bedstee naar bedstee
ondersteek mee
voor hun verboden vruchten
bij volle maan vrijgemaakt
met paplepel, haaknaald, oliepeilstok.

Je kunt ze bezig zien
ze lokken het fruit uit hun buik
met petroleumlicht, petroleumlucht.

         Bosbessensap moet je maar denken.
         Bramensap moet je maar denken.


Wat ik zeg: mijn vrouw is ginds de jouwe
                  de jouwe is ginds van mij
                  van hem en hem.

Zonder regel, zonder wet
slakken van bed naar bed.


Rekel Kerel Rekel Kerel Rekel Kerel
zo rijgen ze de nachten aan elkaar
hun vel zout want de Schelde
ademt uit in hun kamers.


Ga maar proeven in de Pin, achter de omgevallen bomen
                        doe het voor mij.

Pak je jonge fiets
                        fiets tot je niets meer hoort of ziet
                                                                           weg
van de stad zo hard je kon
                                       weg van de zon.

Pas als je denkt: waar ben ik?
                                                ben je er.

Offer dan je hoed aan de eerste die je begroet of beschiet.
Buig en fluit als een wilde patrijs,
verkoop de knopen van je broek.
                                                Niet vergeten.


Dan mag je naar binnen.