FOREFATHERS, DOWNSTAIRS NEIGHBOURS

Some forefathers, we now know, dreamed God
and from this our world of finite things came forth.
It was they who once offered a child to something
all-powerful and invisible.
We also know that some dogs –
That some people begin to resemble their pets
after a while. Sometimes
it’s absurd to look at, mostly it goes unnoticed.
My downstairs neighbours, childless as it happens,
always hold my shopping and ask me in a hushed
voice whether they’re bothering me and if they can
                                                                           help.
Other forefathers were at a loss what to do with death
or birth for that matter, in every new-born child they saw
a dead forefather. And the confused faith they founded
has been haunting our genes ever since;
my downstairs neighbours have confided to me they will
and wish to reincarnate as mild-mannered animals, as bees.

Voorvaderen, onderburen

Voorvaderen, onderburen

Sommige voorvaderen, weten we, hebben God gedroomd
en daaruit is voortgekomen onze wereld van eindige dingen.
Zij waren het die ooit een kind offerden aan iets almachtigs
en onzichtbaars.
We weten ook dat sommige honden –
Dat sommige mensen gaan lijken op hun huisdier
na verloop van tijd. Soms
een grotesk gezicht, meestal blijft het onopgemerkt.
Mijn onderburen, een kinderloos stel toevallig, nemen
mijn boodschappen altijd aan en vragen mij fluisterend
of zij mij niet tot last zijn en soms ergens mee kunnen
                                                                            helpen.
Andere voorvaderen wisten zich met de dood geen raad
en met geboorte evenmin,zij zagen in een pasgeboren kind
een gestorven voorvader. En het verwarde geloof dat
zij stichtten spookt sindsdien door onze genen;
mijn onderburen hebben mij toevertrouwd te zullen en willen
reïncarneren in een diersoort met zachte zeden, in bijen.