Asmaa Azaizeh
LULLABY
I am tired of assimilating things to other things,
I hardly see things as they are, as it is.
The Jasmine flower in my garden too, is tired,
someone said she looked like a cotton field.
So, she stretched her limbs, tearing her fibers.
I used to compare death,
to a dreaded darkness we lost our keys in,
to a dream we can’t awake from,
to the hollow of an idol we debase ourselves to…
Until the day my father
hit the floor and died.
Then, death became death,
just death.
I am innocent of similes.
I compared myself to an ear of wheat and got trapped in it,
Darwin has since been staring at his table.
I am innocent of poetry.
These are just lullabies I write to help me sleep.
These are just spells I write and fold,
to help me write again.
SLAAPLIEDJE
Ik word moe van dingen met elkaar vergelijken
ik kan de dingen amper zien voor wat ze zijn
De jasmijn in mijn tuin is ook moe
een voorbijganger zei dat het een katoenveld leek
de jasmijn strekte haar ledematen tot haar ranken scheurden
Ik vergeleek de dood
met een diepe duisternis waarin we onze sleutels verloren
met een droom waar we niet uit ontwaken
met het holle binnenste van een beeld waar we voor kruipen
totdat mijn vader ineenstortte en stierf
toen werd de dood
gewoon dood
Ik maak me niet schuldig aan vergelijkingen
ik vergeleek mezelf met een strohalm en ik hechtte me eraan
sindsdien staart Darwin naar zijn bureau
Ik maak me niet schuldig aan poëzie
dit zijn slaapliedjes die ik schrijf om te slapen
dit zijn talismannen
die ik vouw om weer te kunnen schrijven.
تهليلة
تعبتُ وأنا أشبّه أشياءً بأشياء
فأنا بالكاد أرى الأشياء كما هي
الفلّة في حديقتي تعبت هي الأخرى
أحدهم مرّ وقال إنّها مثل حقلٍ من القطن
فراحتْ تمدّ ذراعيها وقوائمها حتّى تمزّقت أليافها
كنتُ أشبّه الموت
بظلمةٍ سخماءَ أضعنا فيها مفتاح الباب
بحلمٍ لا يقظة منه
بجوف صنمٍ نتذلّل إليه
إلى أن ارتطم أبي بالأرض ومات
فصار الموت موتًا
موتًا فقط
أنا بريئةٌ من التشبيه
شبّهتُ نفسي بسنبلةٍ وعلقتُ فيها
فظلّ داروين، منذها، صافنًا في طاولته
أنا بريئةٌ من الشِّعر
هذه تهليلاتٌ أكتبها لأنام
هذه أَحْجِبَةٌ
أطويها لأعاود الكتابة
From: The body I once climbed
Publisher: Dar Alahliya, Jordan
SLAAPLIEDJE
Ik word moe van dingen met elkaar vergelijken
ik kan de dingen amper zien voor wat ze zijn
De jasmijn in mijn tuin is ook moe
een voorbijganger zei dat het een katoenveld leek
de jasmijn strekte haar ledematen tot haar ranken scheurden
Ik vergeleek de dood
met een diepe duisternis waarin we onze sleutels verloren
met een droom waar we niet uit ontwaken
met het holle binnenste van een beeld waar we voor kruipen
totdat mijn vader ineenstortte en stierf
toen werd de dood
gewoon dood
Ik maak me niet schuldig aan vergelijkingen
ik vergeleek mezelf met een strohalm en ik hechtte me eraan
sindsdien staart Darwin naar zijn bureau
Ik maak me niet schuldig aan poëzie
dit zijn slaapliedjes die ik schrijf om te slapen
dit zijn talismannen
die ik vouw om weer te kunnen schrijven.
From: The body I once climbed
LULLABY
I am tired of assimilating things to other things,
I hardly see things as they are, as it is.
The Jasmine flower in my garden too, is tired,
someone said she looked like a cotton field.
So, she stretched her limbs, tearing her fibers.
I used to compare death,
to a dreaded darkness we lost our keys in,
to a dream we can’t awake from,
to the hollow of an idol we debase ourselves to…
Until the day my father
hit the floor and died.
Then, death became death,
just death.
I am innocent of similes.
I compared myself to an ear of wheat and got trapped in it,
Darwin has since been staring at his table.
I am innocent of poetry.
These are just lullabies I write to help me sleep.
These are just spells I write and fold,
to help me write again.
Sponsors
