Poetry International Poetry International
Gedicht

Simone Atangana Bekono

'what do I see at chest level?'

*

 

what do I see at chest level?                     

glass                                       are now the eyes of                    
                        everyone who's been touched            glass                    
                                                are now their lungs                               where life                    
has gathered itself                    
like toxic smoke                    
I see right through them                    

they waltz the street in tangles                    
sniff each other like dogs in                    
an empty park                    
cough up dust that doesn't exactly                    
shine but you can't call it murky                    
and it's not really dust but it looks like dust                    
what are they looking at?                    
and where?                    
fuck, what's there to see?                    
what's also changed:                    

I hear fervent                          and loud                    
the cry of dogs                       it doesn't matter                    

how far away                    
it is      their call beckons and I start to fumble                    
my stomach wants to go                    I want to go                    
my dog wants nothing but me but                    
I want in the pack                   want to be licked and let in                    
blinking with my doubleskin                    
I run around aimless                    

that head                    
was nothing but a fence around a                                     
was nothing but a discovery                                              
nothing but the knot               around                    
something thought up and afflicted                    
something that                                    without it                    
I feel myself grow enormous                    

do the dogs know I'm everything now?                    
I ask                            no matter how far it must                    
come                    

'wat zie ik vanaf borsthoogte?'

'wat zie ik vanaf borsthoogte?'

*

wat zie ik vanaf borsthoogte?                    

van glas                                              zijn nu de ogen van                    
iedereen die aan is geraakt                 van glas                    
zijn nu hun longen                             waar het leven zich                    
in heeft verzameld                    
als giftige rook                    
ik kijk dwars door ze heen                    

warrig walsen ze over straat                    
ze ruiken aan elkaar als honden in                    
een leeg park                    
ze hoesten stof op dat niet per se                    
glinstert maar dof kun je het niet noemen                    
wat niet echt stof is maar het ziet eruit als stof                    
waarom kijken ze zo?                    
en waarnaar?                    
wat valt er te zien, verdomme?                    

wat ook veranderd is:                    

ik hoor sterk                           en luid                    
de huil van honden                 het maakt niet uit                    
van hoever het                    
komt    hun roep lokt en ik begin te morrelen                    
mijn buik wil komen                          ik wil komen                    
mijn hond wil niks anders dan ik maar                    
ik wil tot de roedel                 wil gelikt en geplaatst worden                    
knipperend met mijn dubbelvlies                    
ren ik doelloos rond                    

dat hoofd                    
was niks dan een hek om een                               
was niks dan een uitvinding                                 
niks dan de strik er                 om                    
iets bedachts en bezochts                    
iets waar                                 waarzonder                   
ik me enorm groot voel worden                    

weten de honden dat ik nu alles ben?                   
vraag ik                       het maakt niet uit van hoe ver het                   
komt                   

Close

'wat zie ik vanaf borsthoogte?'

*

wat zie ik vanaf borsthoogte?                    

van glas                                              zijn nu de ogen van                    
iedereen die aan is geraakt                 van glas                    
zijn nu hun longen                             waar het leven zich                    
in heeft verzameld                    
als giftige rook                    
ik kijk dwars door ze heen                    

warrig walsen ze over straat                    
ze ruiken aan elkaar als honden in                    
een leeg park                    
ze hoesten stof op dat niet per se                    
glinstert maar dof kun je het niet noemen                    
wat niet echt stof is maar het ziet eruit als stof                    
waarom kijken ze zo?                    
en waarnaar?                    
wat valt er te zien, verdomme?                    

wat ook veranderd is:                    

ik hoor sterk                           en luid                    
de huil van honden                 het maakt niet uit                    
van hoever het                    
komt    hun roep lokt en ik begin te morrelen                    
mijn buik wil komen                          ik wil komen                    
mijn hond wil niks anders dan ik maar                    
ik wil tot de roedel                 wil gelikt en geplaatst worden                    
knipperend met mijn dubbelvlies                    
ren ik doelloos rond                    

dat hoofd                    
was niks dan een hek om een                               
was niks dan een uitvinding                                 
niks dan de strik er                 om                    
iets bedachts en bezochts                    
iets waar                                 waarzonder                   
ik me enorm groot voel worden                    

weten de honden dat ik nu alles ben?                   
vraag ik                       het maakt niet uit van hoe ver het                   
komt                   

'what do I see at chest level?'

*

 

what do I see at chest level?                     

glass                                       are now the eyes of                    
                        everyone who's been touched            glass                    
                                                are now their lungs                               where life                    
has gathered itself                    
like toxic smoke                    
I see right through them                    

they waltz the street in tangles                    
sniff each other like dogs in                    
an empty park                    
cough up dust that doesn't exactly                    
shine but you can't call it murky                    
and it's not really dust but it looks like dust                    
what are they looking at?                    
and where?                    
fuck, what's there to see?                    
what's also changed:                    

I hear fervent                          and loud                    
the cry of dogs                       it doesn't matter                    

how far away                    
it is      their call beckons and I start to fumble                    
my stomach wants to go                    I want to go                    
my dog wants nothing but me but                    
I want in the pack                   want to be licked and let in                    
blinking with my doubleskin                    
I run around aimless                    

that head                    
was nothing but a fence around a                                     
was nothing but a discovery                                              
nothing but the knot               around                    
something thought up and afflicted                    
something that                                    without it                    
I feel myself grow enormous                    

do the dogs know I'm everything now?                    
I ask                            no matter how far it must                    
come                    

Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère