Theophilus Kwek
LUCKY
GELUK
voor Arlyn Nucos en Abigail Leste
Voorspoed komt binnen door een open deur. Ontgrendeld
biedt een raam een dubbele zegen, want ongebruikt genot
stroomt beslist de bodem van de buren in. Met schuld
onbetaald om middernacht doet men nog het hele jaar,
terwijl zakken, vol munten, nooit leeg zullen raken
tenzij ze wijken van één drempel naar een ander, men
verzuimt een gift aan te nemen: de vloek van velen.
Bij het kiezen van een nieuw huis, zie erop toe
dat de trappen per tweetal vallen (niet per drie), om beter
te ontsnappen aan dat derde ongelukselement
dat hoort bij ‘goud’ en ‘zilver’. Wat daarop volgt
mag niet genoemd; nee, nooit geschreven –
zelfs op deze laatste dag des Heren van huidig jaar
terwijl er weer een decennium voor de poort schuift,
nog ver van huis en nu al ouder wordend.
Geen envelop in staat die last te dragen.
Publisher: 2023, Voor het eerst gepubliceerd op PoetryInternational.com,
LUCKY
for Arlyn Nucos and Abigail Leste
Fortune enters by an open door. Unlatched,
a window brings a double blessing, as joy leftover
spills surely into a neighbour’s soil. Debts
unpaid at midnight will always last the year,
while pockets, filled with coins, will never empty
unless leaving from one threshold to another, one
neglects to take a gift: the curse of plenty.
When choosing a new abode, it should be seen
that the stairs fall in pairs (not in threes), the better
to avoid that third unlucky element
that comes with 'gold' and 'silver'. What follows after
must not be named; no, not ever written –
even on this last Lord's day of the going year
as another decade shuffles at the gate
still far from home, and already getting older.
No envelope was made to hold its weight.
Publisher: First published on poetryinternational.com,
GELUK
voor Arlyn Nucos en Abigail Leste
Voorspoed komt binnen door een open deur. Ontgrendeld
biedt een raam een dubbele zegen, want ongebruikt genot
stroomt beslist de bodem van de buren in. Met schuld
onbetaald om middernacht doet men nog het hele jaar,
terwijl zakken, vol munten, nooit leeg zullen raken
tenzij ze wijken van één drempel naar een ander, men
verzuimt een gift aan te nemen: de vloek van velen.
Bij het kiezen van een nieuw huis, zie erop toe
dat de trappen per tweetal vallen (niet per drie), om beter
te ontsnappen aan dat derde ongelukselement
dat hoort bij ‘goud’ en ‘zilver’. Wat daarop volgt
mag niet genoemd; nee, nooit geschreven –
zelfs op deze laatste dag des Heren van huidig jaar
terwijl er weer een decennium voor de poort schuift,
nog ver van huis en nu al ouder wordend.
Geen envelop in staat die last te dragen.
Publisher: 2023, Voor het eerst gepubliceerd op PoetryInternational.com,