Gedicht
Kamal Vora
No. 18 The old man stands before the mirror
No. 18The old man
stands before the mirror,
deep in conversation
with the man before him,
as if with an old friend.
He is coaxing the other
to leave home
and take a walk with him.
He turns around to leave
but when the friendly gesture
is not returned,
he snarls at the other,
starts a quarrel,
raises his fist,
finally stomps away and sits
on the far chair,
miffed.
When the one in the mirror
picks up a stick,
he turns red with rage,
but soon grows silent.
When the whole room
dissolves into darkness,
the old man sits,
hiding his face in his hands.
© Translation: 2020, Naushil Mehta and Arundhathi Subramaniam
No. 18 The old man stands before the mirror
૧૮
વૃદ્ધ
અરીસા સામે ઊભો રહી
અરીસામાં કોઈ બીજો જણ હોય અને
એની સાથે જૂનો ઘરોબો હોય એમ
વાતે વળગ્યો છે
ઘરની બહાર સાથે ફરવા જવાનો
એકધારો આગ્રહ કરે છે
પીઠ ફેરવી ચાલવા જાય છે
પણ લંબાવેલો હાથ ભોંઠી પડે ત્યારે
એ ખીજવાઈ જઈ
એની સામે ઘુરકિયાં કરે છે
ઝગડો માંડે છે
હાથ ઉગામે છે
પછી રિસાઈને
દૂર પડેલી ખુરશી પર
બેસી જાય છે
અરીસાનો જણ લાકડી લે
એ જોઈને એનો ક્રોધ ભભૂકી ઊઠે છે
પણ પછી એ ચૂપ થઈ જાય છે
આખો ઓરડો
અંધારામાં ઓગળી જાય ત્યારે
વૃદ્ધ
હથેળીઓમાં
મોં છુપાવી બેઠો રહે છે
અરીસા સામે ઊભો રહી
અરીસામાં કોઈ બીજો જણ હોય અને
એની સાથે જૂનો ઘરોબો હોય એમ
વાતે વળગ્યો છે
ઘરની બહાર સાથે ફરવા જવાનો
એકધારો આગ્રહ કરે છે
પીઠ ફેરવી ચાલવા જાય છે
પણ લંબાવેલો હાથ ભોંઠી પડે ત્યારે
એ ખીજવાઈ જઈ
એની સામે ઘુરકિયાં કરે છે
ઝગડો માંડે છે
હાથ ઉગામે છે
પછી રિસાઈને
દૂર પડેલી ખુરશી પર
બેસી જાય છે
અરીસાનો જણ લાકડી લે
એ જોઈને એનો ક્રોધ ભભૂકી ઊઠે છે
પણ પછી એ ચૂપ થઈ જાય છે
આખો ઓરડો
અંધારામાં ઓગળી જાય ત્યારે
વૃદ્ધ
હથેળીઓમાં
મોં છુપાવી બેઠો રહે છે
© 2015, Kamal Vora
From: Vruddhashatak
Publisher: Kshitij Samshodhan Prakashan Kendra, Mumbai
From: Vruddhashatak
Publisher: Kshitij Samshodhan Prakashan Kendra, Mumbai
Gedichten
Gedichten van Kamal Vora
Close
No. 18 The old man stands before the mirror
૧૮
વૃદ્ધ
અરીસા સામે ઊભો રહી
અરીસામાં કોઈ બીજો જણ હોય અને
એની સાથે જૂનો ઘરોબો હોય એમ
વાતે વળગ્યો છે
ઘરની બહાર સાથે ફરવા જવાનો
એકધારો આગ્રહ કરે છે
પીઠ ફેરવી ચાલવા જાય છે
પણ લંબાવેલો હાથ ભોંઠી પડે ત્યારે
એ ખીજવાઈ જઈ
એની સામે ઘુરકિયાં કરે છે
ઝગડો માંડે છે
હાથ ઉગામે છે
પછી રિસાઈને
દૂર પડેલી ખુરશી પર
બેસી જાય છે
અરીસાનો જણ લાકડી લે
એ જોઈને એનો ક્રોધ ભભૂકી ઊઠે છે
પણ પછી એ ચૂપ થઈ જાય છે
આખો ઓરડો
અંધારામાં ઓગળી જાય ત્યારે
વૃદ્ધ
હથેળીઓમાં
મોં છુપાવી બેઠો રહે છે
અરીસા સામે ઊભો રહી
અરીસામાં કોઈ બીજો જણ હોય અને
એની સાથે જૂનો ઘરોબો હોય એમ
વાતે વળગ્યો છે
ઘરની બહાર સાથે ફરવા જવાનો
એકધારો આગ્રહ કરે છે
પીઠ ફેરવી ચાલવા જાય છે
પણ લંબાવેલો હાથ ભોંઠી પડે ત્યારે
એ ખીજવાઈ જઈ
એની સામે ઘુરકિયાં કરે છે
ઝગડો માંડે છે
હાથ ઉગામે છે
પછી રિસાઈને
દૂર પડેલી ખુરશી પર
બેસી જાય છે
અરીસાનો જણ લાકડી લે
એ જોઈને એનો ક્રોધ ભભૂકી ઊઠે છે
પણ પછી એ ચૂપ થઈ જાય છે
આખો ઓરડો
અંધારામાં ઓગળી જાય ત્યારે
વૃદ્ધ
હથેળીઓમાં
મોં છુપાવી બેઠો રહે છે
From: Vruddhashatak
No. 18 The old man stands before the mirror
No. 18The old man
stands before the mirror,
deep in conversation
with the man before him,
as if with an old friend.
He is coaxing the other
to leave home
and take a walk with him.
He turns around to leave
but when the friendly gesture
is not returned,
he snarls at the other,
starts a quarrel,
raises his fist,
finally stomps away and sits
on the far chair,
miffed.
When the one in the mirror
picks up a stick,
he turns red with rage,
but soon grows silent.
When the whole room
dissolves into darkness,
the old man sits,
hiding his face in his hands.
© 2020, Naushil Mehta and Arundhathi Subramaniam
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère