Gedicht
Santiago Vera
I have to go out onto the street to know who I\'m not
I have to go out onto the street to know who I’m not. Between lamppost and lamppost, tile and tile, looms a monument to the large, which is truthfully closer to the small than to the medium, and untruthfully larger than the medium but smaller than the large. I’m not any way in particular, because if you asked me what I’m like, I’d say I’m inside, and if you asked inside what, I’d say an outside, and if, pressing me for an answer, you asked me to indicate which outside, I’d turn to the street, and if you begged me to occupy the specific point in space, I’d position my body between lamppost and lamppost, my feet between tile and tile, and I’d make it clear, enraptured, that this is the very place where the monument to the large looms, and met with your acceptance, I’d add that the large is truthfully closer to the small than the medium, and met with your objections, I’d be forced to lie, specifying that the large is truthfully larger than the medium but smaller than the large.
© Translation: 2019, Robin Myers
Ik moet de straat op om erachter te komen hoe ik niet ben
Ik moet de straat op om erachter te komen hoe ik niet ben. Tussen de ene paal en de andere, tegel tussen tegel, zweeft een monument voor het grote, dat eerlijk gezegd dichter bij het kleine ligt dan bij het middelgrote, gelogen gezegd groter is dan het middelgrote maar kleiner dan het grote. Ik ben niet zus en ik ben niet zo, want als ze me zouden vragen hoe ik ben, zou ik zeggen dat ik binnenin ben, en als de repliek zou zijn, binnen in wat, zou ik zeggen in een buiten, en als ze me, om een antwoord te krijgen, zouden verzoeken dat buiten aan te wijzen, zou ik de straat te hulp roepen, en als ze me zouden smeken op het juiste punt te gaan staan, zou ik mijn lichaam opstellen tussen de ene paal en de andere, mijn voeten tegel tussen tegel, en dan zou ik opgetogen laten weten dat precies daar het monument voor het grote zweeft, en tegenover hun instemming, zou ik mezelf corrigeren en zeggen dat het grote eigenlijk dichter bij het kleine ligt dan bij het middelgrote, en tegenover hun protest, zou ik tegen hen moeten liegen en beweren dat het grote eigenlijk groter is dan het middelgrote, maar kleiner dan het grote.
© Vertaling: 2019, Mariolein Sabarte Belacortu
Debo salir a la calle para saber cómo no soy
Debo salir a la calle para saber cómo no soy. Entre poste y poste, baldosa entre baldosa, se cierne un monumento de lo grande, que es en verdad más cercano a lo pequeño que a lo mediano y, en mentira, más grande que lo mediano pero más pequeño que lo grande. Yo no soy de ningún modo, porque si me preguntaran cómo soy, yo diría que estoy adentro, y si me replicaran adentro de qué, yo diría que de un afuera, y si, para obtener respuesta, me pidieran que yo señale ese afuera, acudiría a la calle, y si me rogaran ocupar el punto exacto, colocaría mi cuerpo entre poste y poste, mis pies baldosa entre baldosa, y haría saber, extasiado, que justo allí se cierne el monumento de lo grande, y ante su conformidad, corregiría que lo grande es en verdad más cercano a lo pequeño que a lo mediano, y ante su queja habría de mentirles, acotando que lo grande es en verdad más grande que lo mediano pero más pequeño que lo grande.
© 2014, Santiago Vera
From: Libro de las opiniones
Publisher: Paracaídas Editores, Lima
From: Libro de las opiniones
Publisher: Paracaídas Editores, Lima
Gedichten
Gedichten van Santiago Vera
Close
Ik moet de straat op om erachter te komen hoe ik niet ben
Ik moet de straat op om erachter te komen hoe ik niet ben. Tussen de ene paal en de andere, tegel tussen tegel, zweeft een monument voor het grote, dat eerlijk gezegd dichter bij het kleine ligt dan bij het middelgrote, gelogen gezegd groter is dan het middelgrote maar kleiner dan het grote. Ik ben niet zus en ik ben niet zo, want als ze me zouden vragen hoe ik ben, zou ik zeggen dat ik binnenin ben, en als de repliek zou zijn, binnen in wat, zou ik zeggen in een buiten, en als ze me, om een antwoord te krijgen, zouden verzoeken dat buiten aan te wijzen, zou ik de straat te hulp roepen, en als ze me zouden smeken op het juiste punt te gaan staan, zou ik mijn lichaam opstellen tussen de ene paal en de andere, mijn voeten tegel tussen tegel, en dan zou ik opgetogen laten weten dat precies daar het monument voor het grote zweeft, en tegenover hun instemming, zou ik mezelf corrigeren en zeggen dat het grote eigenlijk dichter bij het kleine ligt dan bij het middelgrote, en tegenover hun protest, zou ik tegen hen moeten liegen en beweren dat het grote eigenlijk groter is dan het middelgrote, maar kleiner dan het grote.
© 2019, Mariolein Sabarte Belacortu
From: Libro de las opiniones
From: Libro de las opiniones
I have to go out onto the street to know who I\'m not
I have to go out onto the street to know who I’m not. Between lamppost and lamppost, tile and tile, looms a monument to the large, which is truthfully closer to the small than to the medium, and untruthfully larger than the medium but smaller than the large. I’m not any way in particular, because if you asked me what I’m like, I’d say I’m inside, and if you asked inside what, I’d say an outside, and if, pressing me for an answer, you asked me to indicate which outside, I’d turn to the street, and if you begged me to occupy the specific point in space, I’d position my body between lamppost and lamppost, my feet between tile and tile, and I’d make it clear, enraptured, that this is the very place where the monument to the large looms, and met with your acceptance, I’d add that the large is truthfully closer to the small than the medium, and met with your objections, I’d be forced to lie, specifying that the large is truthfully larger than the medium but smaller than the large.
© 2019, Robin Myers
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère