Gedicht
Rita Dove
Transit
Overgang
Dit huis werd door muziek gebouwd:iedere noot een vingertoppenkoop,
die tree voor tree de trap besteeg
van de onuitsprekelijke wereld.
En die andere schrille façades,
portieken provisorisch getoonzet
voor het sussen van regimenten
ogen, rood van schuld,
langs de paraderoute
(hoornstoot, houtwerkgejammer) …
laat ze maar juichen.
Ik spreek geen oordeel uit over
zwart water dat doorgaat voor koffie,
wit water voor soep.
Maar wij soupeerden ’s avonds
Chopin – neurieden onze in verdriet
gedrenkte slaapliedjes op de vervoering
die we hoorden ruisen. Let wel
te midden van de verschrikking
leefden we van schoonheid – en dat,
liefje, hield ons overeind.
[Alice Herz-Summer, overlevende van het getto/ concentratiekamp Theresienstadt]
© Vertaling: 2019, Jabik Veenbaas
Transit
This is the house that music built:each note a fingertip’s purchase,
rung upon rung laddering
across the unspeakable world.
As for those other shrill facades,
rigged-for-a-day porticos
composed to soothe regiments
of eyes, guilt-reddened,
lining the parade route
(horn flash, woodwind wail) . . .
well, let them cheer.
I won’t speak judgment on
the black water passing for coffee,
white water for soup.
We supped instead each night
on Chopin – hummed our grief-
soaked lullabies to the rapture
rippling through. Let it be said
while in the midst of horror
we fed on beauty – and that,
my love, is what sustained us.
[Alice Herz-Sommer, survivor of the Theresienstadt ghetto / concentration camp]
© 2016, Rita Dove
Gedichten
Gedichten van Rita Dove
Close
Overgang
Dit huis werd door muziek gebouwd:iedere noot een vingertoppenkoop,
die tree voor tree de trap besteeg
van de onuitsprekelijke wereld.
En die andere schrille façades,
portieken provisorisch getoonzet
voor het sussen van regimenten
ogen, rood van schuld,
langs de paraderoute
(hoornstoot, houtwerkgejammer) …
laat ze maar juichen.
Ik spreek geen oordeel uit over
zwart water dat doorgaat voor koffie,
wit water voor soep.
Maar wij soupeerden ’s avonds
Chopin – neurieden onze in verdriet
gedrenkte slaapliedjes op de vervoering
die we hoorden ruisen. Let wel
te midden van de verschrikking
leefden we van schoonheid – en dat,
liefje, hield ons overeind.
[Alice Herz-Summer, overlevende van het getto/ concentratiekamp Theresienstadt]
© 2019, Jabik Veenbaas
Transit
Sponsors
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère