Ballad laid bare by its devices (Even): A bachelor machine for MLA

Ballade blootgelegd door zijn kunstgrepen (Zelfs): Een bachelormachine voor MLA

Er is iets met klank
Die steeds opnieuw klinkt
Een stem niet van mij
Die als een wij zingt.

Jij noemt het grensvoorwaarden
Maar klaag mij niet aan.

Een ballade is meer
Dan brouwsel, foef, kneep
De een zegt het is een snuiversfeest
De ander een middel dat alles geneest.

We hoorden hem als liedekijn waar allen bij wilden zijn
En ook van een gast die elke dag
De blues van Gent naar Aix toebracht.

De een noemt de ballade gezwijmel dat sleept
De ander een vulgaire volksdeun die preekt
Noch lyriek noch heldenzang
Een sfeervol verhaal dat je zingen kan
Uit bokkensprongen aaneen genaaid
Dat meestal op ellende uitdraait.

Kogels beletten vrijheid al veel te lang
De oude Grieken stemden al, niet per biljet maar met de hand
De ballade had je al in 13e-eeuws Engeland.

Formulematig ritme verklaart zijn gebod:
Dynamica van stromen
Als je echt een godvers credo mot.

Jij noemt het grensvoorwaarden
Maar kader mij niet in.

Donder op met je lyrische kader
Donder op met je diepste gevoel
Als jij weigert mee te zingen
Mis je het doel.

Gewoon een excuus voor rijmelarij?
Weer terug naar een liedvorm van lang voorbij?
Solidariteit is een eenzame onderneming
Die begint bij de inhuldiging.

Jij noemt het grensvoorwaarden
Maar doe mij geen pijn.

Hier even ten zuiden, in de hoofdstad van het land
Woedt volgende week een vleug wereldbrand
Krijgt een racist met miljarden de macht
1600 Pennsylvania Avenue
En het Pentagon op de koop toe.
Wacht maar, die maakt van de planeet
Zijn persoonlijke barbecue.
De minderheidslieveling, de man van de Feds,
Levensgevaarlijk, hij en zijn maats,
Hij houdt de nucleaire codes in zijn hand
Hij houdt de nucleaire codes in zijn hand

Nee, echt waar:
Een ballade stelt de koers niet bij
Van onze collectieve pijn
Al maak je de tekst nog zo raar
Dat maakt je nog niet vrij.

Maar dichterbij dan Washington
Is Camden, New Jersey
De stad van Walt Whitman

Die verkruimelt in zijn graf, echt wel
De seringen verwelken in de voortuin
Van deze Ver-oenigde Staten.

We leerden onszelf links te lullen
Maar rechts ramde ons van de sokken.
Dit is geen hogere wiskunde
We zullen moeten knokken.

Ik had ooit een grijns
Maar die trok ik van mijn smoel.

Ik kwam van Philadelph-i-a
Met een Amtraktrein
Als straks mijn werk hier klaar is
Ga ik weer terug naar Brook-e-lyn.

De verkiezingen zijn in 2016 gestolen
Met rook en spiegels
Geintje van een bedrieger
Mediocratie viraal opgezwollen.

Kijk maar toe hoe kastelen van zand
De wet gaan stellen in dit land.

Stemmen onderdrukt, weet iedereen
En hij twittert leugen aan leugen aaneen.
Ons biljet is niks waard, wordt rondverteld
Maar zeg!, heb jij wel gestemd?

Wat kunnen we doen?
Wat kan er kapot?
Er zit geen yin in de yang.
De pang zit zonder ping.
Nee, voor een zichzelf respecterend dichter als ik
Is de ballade toch geen geschikte plek.

Trigger waarschuwin’:
Bij dit MLA-congres
Is dit de grootste crisisdimensie
Ze zetten onze banen bij het vuilnis
Als waren we een stel pummels.

Ze vervangen ons ouwe voltijdsrotten
Want uitmuntende jonge geleerden doen
Hetzelfde werk voor de helft van de poen
Hun studenten maar lenen, kunnen wel janken,
Worden zo de slaaf van de banken.

Wat je ook vindt van Jood of Palestijn
Inschrijvingen duikelen als vliegen in de lijm
En de MLA fiedelt als Nero bij het puin
En Poetins keus maar lachen in zijn wolkenkrabbersdierentuin.

Goed, jij maakt je over vrijheid dus zorgen
Maar Syrië dan, Turkije, Rusland, en ga maar door zo?
Of dat Amerika zwarte mannen die naar school zouden moeten
Oppakt om in kooien weg te rotten?

Het gaat niet tussen kapitalisme en ras
Ons grootste gevaar, dat is pas
Dat kapitaal ras als zwaard hanteert
En zo de strijd voor ons allen saboteert.

De laatste tijd denk ik steeds
We moeten onszelf boycotten.

Jij noemt het grensvoorwaarden
Maar toen er niets meer te lachen viel
Trokken wij die grijns van onze smoel.

Dit is de opkomst van de neo-illiberale staat
Dus nemen wij nu elkaar de maat
Heerst minachting, weerstand, haat.
Maar ik hoop dat je dit goed verstaat –
Illiberaliteit heb je in meer dan één maat.

Vrije meningsuiting is misschien een vat keiharde leugens
Waar wasempjes waarheid in wegkwijnen.
Maar afdwingen wat we onderwijzen
Gaat nooit je denken bevrijden.

Beledigen of niet is niet de kwestie.
En ook niet transgressie, repressie of finesse.
(Maar onderschat nooit de waarde van digressie.)

De laatste tijd denk ik steeds
We moeten onszelf boycotten.

Dit is geen gedicht over politiek
Want wat zou ik daarvan weten.
Het is een gedicht over een vorm
Die sputtert en slingert, dodelijk gespleten.

Tussen hier en daar zit een grens
Gister had ik die bijna gevonden
Eens hoop ik erdoorheen te breken
Als de geschiedenis er geen stokje voor komt steken.

Is een ballade meer
Dan rijm en ritme?
Een vleugje verhaal
Plus de tijd en haar listen?

Of er meer achter zit, vrienden,
Ik kan het je niet zeggen.
Jij noemt het grensvoorwaarden
Maar ik ben van plan te vertrekken.

Er is geen vrijheid zonder beperking
En elke grens is een muur.
Een mooi hek heb je al voor krap honderd
Minder zelfs als je op Amazon zoekt.

Er was eens een balladetje
Het kende niet zijn naam
Kende niet zijn afstamming
Kende niet zijn blaam.

Dat balladetje kwam terecht in een overval
En al stond dit niet in zijn plannen
Het eind van het liedje had bloed aan zijn spreekwoordelijke handen.

De uitspraak kwam snel, een dreun van een moker,
100 jaar voor verdwazing
Nog eens 150 voor verpersoonlijking.
Maar eenmaal op parool losgelaten
Dan zul je zien, nog geen dag later
Staan Langue en Parole
En heel dat geratel
Gewoon weer op straat
Hun schone scheur te verkopen.

Deze ballade heeft geen moraal
Maar luister, bedenk wel:
Onze banen gaan bij het grofvuil
En dat halsbrekend snel.

Ons ouwe rotten gaan ze vervangen
Want een superjonge geleerde doet
Hetzelfde werk voor half de poet
En de studenten kunnen wel janken
Lenen en lenen, de prooi van de banken.

PhD-studenten: ga je organiseren!
Anders blijven ze je koeioneren!
We zetten de helft van die bulkende bestuursvergoeding
Om in academische staf, dat helpt tegen post-doc woede.

Noem het grensvoorwaarden, mij om het even.
Of noem het een strijd voor een beter leven.

Dylan heeft zo’n Nobelprijs gewonnen
Obscuurdere dichters nu nog minder bezongen
De Nobel is voor superster en pamflettist!
Niet voor een straatarme balladist!

Als liedjesschrijvers dichters zijn, schrijven dichters liedjes
Een Grammy voor Baraka, dat was dan wel zo netjes.
De volgende Nobelprijzen die ik voor me zie
(Hij toonde ons de klassenstrijd als metonymie)
Jean-Luc Godard krijgt ‘em voor economie
De Rolling Stones voor biologie.
Wat Leonard Cohen betreft: die is al bijna thuis.
En wat denk je van de Vredesprijs, die Noorwegen toekent,
Voor zijn rol in Lilyhammer –  Steven Van Zandt!
 
Stembiljetten zeggen, dit is wat wij willen.
Een kogel heeft ook zo’n stem.
Een ballade is maar een stemmig bedenksel
Dat een wij naar een jullie toezendt.

Een ballet is geen letsel
Een biljet is geen belang
Tel alles wat we kwijt zijn op
En zink dan mee met dit gevang.

I ha been to the wild wood; mak my bed soon;
I’m wearied wi hunting, and fain wad lie doun.
Oh, yes I am poisoned; mak my bed soon
I’m sick at the heart, and fain wad lie doun.

Jij noemt het grensvoorwaarden
Maar kader mij niet in.

Ik kwam van Philadelph-i-a
Met een Amtraktrein
Als straks mijn werk hier klaar is
Ga ik weer terug naar Brook-e-lyn.

Onze banen bij het vuilnis
Want wij zijn een stel pummels
Voltijdskrachten worden vervangen
Want prachtgeleerden doen
’t Zelfde werk voor half de poen
En hun studenten kunnen wel janken
Lenen en lenen, prooi van de banken.

Noem het grensvoorwaarden, mij om het even.
Of noem het een strijd voor een beter leven.

Ballad laid bare by its devices (Even): A bachelor machine for MLA

Somethin’ ’bout sound
Repeatin’ in degree
A voice not mine
Singin’ as a we.

You call it border conditions
But don’t put your shame on me.

There’s more to ballads
Than weave and dodge and stall.
Some folks say it’s a cokehead’s ball
Some say a cure for all.

We’ve heard it from a nut-brown maid
And from a fellow who every day
Takes the blues from Ghent to Aix.

Some say a ballad’s a slow romantic croon
Others a vulgar, moralizing folk tune
Neither epic nor lyric
A singable narrative atmospheric
Riddled with discontinuity
Usually ending in catastrophe.

Bullets have been dancing farther back than we can see.
The Greeks first cast ballots around 423 BCE.
English ballads been around since the 13th century.

Formulaic rhythm alleges its decree:
Fluid dynamics
If you want a God damn creed.

You call it border conditions
But don’t put no frame on me.

Fuck your lyric framin’
Fuck your depth of feel
If you’re not willin’ to sing along
You’re messin’ with the deal.

Is this just an excuse for doggerel?
Resurrectin’ a long-outdated mode?
Solidarity is a lonely road
That begins at the inaugural.

Don’t call it border conditions
When you put your pain on me.

A little bit south of here, in Washington
Next week’s gonna get a whiff of Armageddon
Billionaire racist takin’ over
1600 Pennsylvania Avenue
Not to mention the Pentagon too.
Wait and see, he’s gonna make the earth
His own private barbeque.
Winner of the unpopular vote, FBI’s man
Armed and dangerous with his clan
Got the nuclear codes in his hands
Got the nuclear codes in his hands.

No kiddin’:
This ballad cannot fix or change
The course of our collective pain
Even making the lyrics strange
No guarantee of liberty.

But closer to here than Washington
Is Camden, New Jersey
Home of Walt Whitman

Molderin’ in his grave, you bet
Lilacs wiltin’ on the dooryard
Of these Benighted States.

We raised ourselves on the left
Only to get socked on the right.
It’s not rocket mechanics
What we’ve got to do is fight.

I used to have a boarder
Till I kicked that boarder out.

I came down to Philadelph-i-a
On an Amtrak train
When I finish with this job
Goin’ straight back to Brook-o-lyn.

The 2016 ballot was stolen
With mirrors and smoke
A con man’s joke
Mediocracy virally swollen.

Watch as castles made of sand
Become the law of the land.

We all know about voter suppression
Twitterin’ lies in endless succession.
The ballot’s in danger, that’s the dope.
But, say!, did you even vote?

What’s to be done?
What’s to be undone?
The ying’s not in the yang.
The pang has lost its ping.
Turns out the ballad’s no place to be
For a self-respectin’ poet like me.

Trigger warnin’:
At this MLA convention
The crisis of greatest dimension
Is our jobs goin’ down the tubes
Like we are just a bunch of rubes.

We old-time full-timers are gettin’ replaced
With terrific young scholars
Doin’ the same work for half the dollars
Teachin’ students crippled by loans to pay
Turn ’em into big banks’ prey.

Regardless of our attitudes to Palestinian or Jew
Enrollments are diving like flies into glue
While MLA fiddles like Nero in a stew
And our Putin-elect laughs in his high-rise zoo.

So, hey, if you are concerned about freedom –
What about Syria, Turkey, Russia, ad nauseam?
Or America puttin’ black men of college age
Under arrest, locked up in a cage.

The danger that we face
Is not capitalism versus race
But race as capitalism’s sword
To vanquish our fight for all.

These days I keep thinkin’
We ought to boycott ourselves.

You call it border conditions
But when he stiffed us on the rent
We booted the boarder out.

Neo-illiberalism’s on the rise
Provoking all to despise
Scorn, resist, and chastise.
But a word to the wise –
Illiberality comes in every size.

Free speech may be a barrel of bare-knuckle lies
Mixed with a soupçon of truths bound to rot.
But policing what can be taught
Will never liberate thought.

To offend or not is not the question.
Neither is transgression, repression, or discretion.
(Though never underestimate the value of digression.)

These days I keep thinkin’
We ought to boycott ourselves.

This isn’t a poem about politics
About which I don’t have a clue.
It’s a poem about a form
That sputters and cranks, is mortally torn.

Between here and there’s a border
I almost found it yesterday
One day I hope to cross it
If history don’t get in my way.

Is there more to a ballad
Than rhythm and rhyme?
A whiff of a story
Told with the trick of time?

If there’s more to it than that, my friends
I sure as hell can’t say.
You call it border conditions
But I’m not in the mood to stay.

There is no freedom without constraint.
No border that’s not a wall.
Good fences sell for 99.99.
Even cheaper on Amazon.

There once was a little ballad
That didn’t know its name
Didn’t know its pedigree
Didn’t know its taint.

This ballad got mixed up in a robbery
And though it wasn’t in the plans
Ended up with blood on its metaphorical hands.

The verdict came down swift as a slap:
100 years for stupefaction
150 more for personification.
But with parole it will only be
A matter of time before we see
Langue and parole
And all that rigmarole
Back on the streets
Purveyin’ an aesthetic trap.

There is no moral to this ballad
But, hey!, don’t forget:
Our jobs goin’ down the tubes
At a breakneck pace.

We old-timers gettin’ replaced
With super young scholars
Doin’ the same work for half the dollars
Teachin’ students with loans to pay
Turn ’em into big banks’ prey.

Graduate students: unionize!
Don’t let yourselves be patronized!
Let’s turn over half of bloated university president wages
To tenure-track jobs to counter adjunct rages.

Call it border conditions if you like.
Or call it a struggle for a better life.

Dylan got one of those Nobel Prizes
Unsung poets put on more disguises.
Nobels to superstars and pamphleteers!
Not for impecunious balladeers!

If songwriters are poets, poets write songs
A Grammy for Baraka woulda righted many wrongs.
For next year’s Nobel we expect to see
(Havin’ shown class strife as metonymy)
Jean-Luc Godard tapped for economy
The Rolling Stones for biology.
As for Leonard Cohen: he’s nearly home.
As for the Peace Prize, which Norway grants
How ’bout Lilyhammer’s Steven Van Zandt?

A ballot says, this is what we want.
A bullet does that too.
A ballad’s just lousy fantasy
Goin’ out from an us to a youse.

A ballet’s not a bullet.
A ballot’s no balloon.
But when you add up all we’ve lost
You’ll soon be sighin’ this rune.

I ha been to the wild wood; mak my bed soon;
I’m wearied wi hunting, and fain wad lie doun.
Oh, yes I am poisoned; mak my bed soon
I’m sick at the heart, and fain wad lie doun.

You call it border conditions
But don’t put your frame on me.

I came down to Philadelph-i-a
On an Amtrak train
When I finish with this job
Goin’ right back to Brook-o-lyn.

Our jobs goin’ down the tubes
Like we’re just a bunch of rubes.
Full-timers are bein’ replaced
With terrific scholars
Doin’ same work for half the dollars
Teachin’ students with loans to pay
Turn them into big banks’ prey.

Call it border conditions if you like.
Or call it a struggle for a better life.