1911

and the man who lived for seven hundred years and the boy
who fell from the sky and the farmer who planted baked
potatoes and the hunchback who thought he was dead and
the fortune-teller who failed to recognise himself and the
musketeer who went looking for death and the footman with
a good memory and the miller who led the devil by the nose,
stand huddled against the outside wall by the drum fire. they
have fled their villages for brussels and take turns sneaking
up to the local monastery, where the americans have dropped
their food parcels.
     and the man who lived his seven hundredth year and
the boy who came tumbling from the sky and was buried
underneath his comrades killed in action and the farmer who
harvested tufts of grass and the hunchback who screamed he
was dead and the fortune-teller who failed to recognise his
own convulsed hands and the musketeer who leapt from the
trenches in search of a mercy bullet and the footman who
was eligible for amputation and the miller who took the devil
by the nose when he deserted all cling tightly to their
bayonet. rained through, covered in klee-mud and trakl-water
from the grenade funnels, under the kollwitz-trees – and the
mortier-fire is relentless – they wait for the return to their
forefathers, no longer knowing what to tell them.

1911

1911

en de man die zevenhonderd jaar leefde en de jongen die uit de hemel
was gevallen en de boer die gebakken aardappels pootte en de
bultenaar die dacht dat hij dood was en de waarzegger die zichzelf
niet herkende en de musketier die op zoek ging naar de dood en de
knecht die goed kon onthouden en de molenaar die de duivel bij zijn
neus nam, staan buiten tegen de muur te schuilen voor het
trommelvuur. ze zijn uit hun dorpen naar brussel gevlucht en ze
sluipen om beurt naar het klooster in de buurt, waar de
voedselpakketten van de amerikanen liggen.
    en de man die zijn zevenhonderdste jaar leefde en de jongen die,
uit de hemel gevallen, bedolven raakte onder zijn gesneuvelde
kameraden en de boer die wat graspollen oogstte en de bultenaar die
schreeuwde dat hij dood was en de waarzegger die zijn eigen
gestuiptrekte handen niet herkende en de musketier die uit de
loopgraven sprong en op zoek ging naar het genadeschot en de knecht
die goed geamputeerd kon worden en de molenaar die de duivel bij
zijn neus nam door te deserteren, klampen zich aan hun bajonet vast.
doorregend, gezeten in de kleemodder en het traklwater van de
granaattrechters, onder de kollwitz-bomen – en het mortiervuur gaat
maar door – wachten ze tot ze terug thuiskomen bij hun voorouders en
daar niet meer weten wat te vertellen.