TALE IN THREE PARTIES

All of this is strictly personal. Don’t listen to this story. Everything is personal.
     He crosses an open square, hands halfheartedly behind his head. He looks out the window, events from the near future are nothing compared to this. In the midst of the festivities, it couldn’t be worse than this: I can’t speak of it now. I can’t talk about it with you. All of this is personal, don’t write it down, and tell it only to your designated confidante.

I really want to go with you. In the midst of the festivities a hole appeared that I can’t describe any differently. I’ll make sure that what I roused then will keep him from sleeping for years, notwithstanding the effects over which I have no control. This was the first party.
     Baudelaire would have wanted it like this, he is my own sweet lord. I say this, but cover your ears.

All of us piled onto a twin mattress in the attic has no future. Get these people out of here, I don’t like it here anymore. Personality is knowing better than another where you stop. Starting something from that is character. Establish a friendship with someone from the past. For heaven’s sake, play something frivolous, this is a party, you know, we are your friends. You will never be alone again, and everyone will understand you. You’re fairly well armed for us here. These people don’t need to see any of this. Wrong. These people are your friends. Get these people out of here. I fight and fight: very discretely asking IS THIS REALLY HOW IT IS?

Living protected between peers. Greeting no one on the stairs, you get far too involved. Hell could break loose again and before you know it you’ve lost all of your money again. Is this really how it is, is this really how it is? We’re just like you, it’s okay. I know where they’re going, but it’s okay. Everything here is strictly confidential, you don’t have to tell anyone who you are. Heroism turns the horizon into a smile. You can see all of this from the attic window nowadays. This was the second.

You know I can write this only because everyone was drunk then. They are so crazy about you, they like you. I’d rather you be warm than naked. Count on an inexplicable recovery. I actually drink this all the time. The asphalt feels like an old love, but it may not kiss my cheek, I fight and fight, and if there’s one thing I hate – Know that a time will come when we can let these old backyards be what they are.  You do know that there are some rivers you’d better not follow, you don’t want to know where they’re going, but it’s okay. You’ll know when it’s time, and that moment too will be a party.

verhaal in drie feesten

verhaal in drie feesten

Dit alles is strikt persoonlijk. Luister niet naar dit verhaal. Alles is persoonlijk.
     Hij steekt een plein over, handen halfslachtig achter het hoofd. Hij kijkt uit het raam, gebeurtenissen uit de nabije toekomst zijn hier niets bij. Middenin de feestelijkheden kon het niet erger zijn dan dit: ik kan daar nu niets over zeggen. Ik kan er hier niet met jullie over praten. Dit alles is persoonlijk, schrijf het niet op en vertel het slechts aan de je toegewezen vertrouwenspersoon.

Ik wil echt met je mee gaan. Middenin de feestelijkheden viel een gat dat ik niet anders kan omschrijven. Ik zal ervoor zorgen dat wat ik toen heb opgewekt hem jaren later uit zijn slaap houdt niettegenstaande de gevolgen waar ik geen controle over heb. Dit was het eerste feest.
     Baudelaire zou dit zo gewild hebben, hij is mijn eigen lieve heer. Ik vertel dit, maar bedek je oren.

Met z'n allen op een eenpersoonsmatras op zolder heeft geen toekomst. Haal die mensen hier weg, ik heb hier echt geen zin meer in. Persoonlijkheid is beter weten waar jij ophoudt dan een ander. Daar iets mee beginnen is karakter. Sluit vriendschap met iemand uit het verleden. In vredesnaam speel iets frivools, dit is een feest, ja toch, we zijn je vrienden. Je zult nooit meer alleen zijn en iedereen zal je begrijpen. Je zit hier tamelijk gewapend voor ons. Die mensen hoeven dit toch allemaal niet te zien. Mis. Deze mensen zijn je vrienden. Haal die mensen hier weg. Ik vecht en vecht: heel bescheiden vragen is dit echt hoe het is?

Beschermd wonen tussen soortgenoten. Niemand groeten op de trap, je raakt te veel betrokken. Het kan weer raak zijn en voor je het weet ben je weer al je geld kwijt. Is dit echt hoe het is, is dit echt hoe het is? We zijn zoals jij, het is oké. Ik weet waar ze heengaan, maar het is oké. Alles is hier strikt vertrouwelijk, je hoeft niet te vertellen wie je bent. Het heldendom maakt van de horizon een glimlach. Dit alles kun je tegenwoordig zien vanuit het zolderraam. Dit was het tweede.

Je weet dat ik dit alleen kan schrijven omdat iedereen toen dronken was. Ze zijn zo gek op je, ze mogen je. Ik heb liever dat je warm dan bloot bent. Reken op een onverklaarbare genezing. Ik drink dit echt de hele tijd. Het asfalt voelt als een oude liefde maar het moet mijn wang niet kussen, ik vecht en vecht en als er iets is wat ik haat – Weet dat er een tijd aanbreekt dat we deze oude achtertuinen kunnen laten voor wat ze zijn. Je weet toch dat je sommige rivieren beter niet kunt volgen, je wil niet weten waar ze heengaan, maar het is oké. Je zal het weten als het zover is, en ook dit ogenblik zal een feest zijn.