Walker, walker, do you hear us still?

18
 
Walker, walker, do you hear us still?
Blue are the mountains, a folding screen,
two men strolling here with four centuries
between them, talking about the soul, how
 
difficult it is for it to leave the body alone
when it dies, that painstaking home with a stomach
and brains now ruined, ripe for demolition,
and the soul, where to?
 
You hear those two voices, French, Italian,
in the wind on the country road, you hear the beat
of your steps, the poem of doubt about
the existence of mind, let alone
 
when it dies.

Wandelaar, wandelaar, hoor je ons nog?

18

Wandelaar, wandelaar, hoor je ons nog?
Blauw zijn de bergen, een kamerscherm,
hier lopen twee mannen met daartussen vier
eeuwen, ze hebben het over de ziel, hoe

moeilijk die het vindt het lichaam alleen te laten
als het sterft, dat zo zorgvuldige huis met een maag
en met hersens een bouwval, een geval voor
de sloper, en de ziel, waar naartoe?

Je hoort die twee stemmen, frans, italiaans,
in de wind op de landweg, je hoort de maat
van je stappen, het gedicht van de twijfel
of het bewustzijn bestaat, en wanneer het dan

sterft zonder meer.