BACK

Everything seems ok.
Rabbis study in the Lublin yeshiva again
even if the Jewish Quarter
is still razed to the ground.
Trains leave just about on time.
We can rely on tannoys or taxis turning up
and underground passages cave
in only once every hundred years.

The smelly couchette only slightly gave me the boke
and looking at the wizened
hulking sleeping cars with curtains
I’m even happy.
I sit opposite a Girl Scout
in a nylon skirt. A steam iron
has left its footprint of fine dots
clearly on her haunch.

Dozing off, I can’t make out
whether sometimes just behind my back
a bulging bottom has plonked down on the bench
or the train at long last has begun to move.
The only thing that gets to me
is the storks that really nest on chimneys
or on tall poles
exactly as in fairy tales.

TERUG

Alles lijkt in orde.
Rabbijnen studeren weer in de jesjiva,
al is de joodse wijk van Lublin
nog steeds met de grond gelijk.
De treinen rijden min of meer op tijd.
Je kunt afgaan op de stationsomroep
of binnenkomende taxi's
en de ondergrondse gangen
storten maar eenmaal per eeuw in.

De stinkende couchette vind ik niet zo erg
en bij het zien van de oeroude
robuuste slaapwagons met gordijntjes
word ik zelfs vrolijk.
Ik ga zitten tegenover een padvindster
in een polyester rokje. Op haar heup 
afdrukken van een stoomstrijkijzer, de spitse
punt op plekken duidelijk zichtbaar.  

Half in slaap weet ik niet zeker
of ergens achter mijn rug op de bank
juist een reusachtige kont is neergeploft
of dat de trein eindelijk is gaan rijden.
Mij verbaast ook
dat ooievaars echt hun nesten bouwen
op schoorstenen of andere hoge palen,
net als in sprookjes.

SPÄŤ

Všetko sa zdá byť v poriadku.
V lublinskej ješive opäť študujú rabíni,
hoci židovskú štvrť
nechali zrovnanú so zemou.
Vlaky chodia viac-menej načas.
Dá sa spoliehať na hlásenia i na príchody taxíkov
a podzemné chodby
sa rúcajú len raz za sto rokov.

Už mi takmer nevadia smradľavé kupé,
a pri pohľade na pradávne
mohutné lôžkové vozne so záclonkami
sa dokonca poteším.
Usadím sa oproti skautke
v umelinovej sukni. Na boku sa jej
črtá pečať naparovacej žehličky, vidno hrot
i zreteľne vykreslené bodky.

V polospánku už neviem rozlíšiť,
či niekde za mojím chrbtom práve
dosadá na lavicu obrovský zadok,
alebo sa vlak začal konečne rozbiehať.
Prekvapí ma iba to,
že bociany skutočne hniezdia na komínoch
alebo na vysokých stĺpoch,
presne ako v rozprávkach.