DELIRIUM

I close the windows
I chew yesterday’s remains
and I take pleasure in hanging the morning

Welcome to the confessions of the knife
to the confident smile
to the rendezvous and the ransom
to the killers’ straightness
Welcome, welcome to the infectious poem.
I stumble and forget
I climb forsaken heights
I forget my hand on the fire
and I talk idly

It’s impossible to wake up while you’re so close,
there’s a crack in the glass that showers me with questions

GERAASKAL

Ik sluit de vensters
eet de restjes van gisteren
en geniet ervan de morgen op te knopen

Bravo voor de bekentenis van het mes
voor de echte lach
voor de afspraak en het losgeld
voor de eerlijkheid van de moordenaars
Bravo, bravo voor het besmettelijke gedicht
ik struikel en vergeet
ik beklim vergeten hoogten
ik vergeet mijn handen op het vuur
en raaskal

Onmogelijk om tot mezelf te komen als jij zo dichtbij bent
een barst in het glas begiet me met vragen 

هذيان

أغْلِقُ النوافذَ
أمْضغُ بقايا البارحة
أتلذذُ بشنق الصباح.

مرحى باعتراف السكين
بالبسمةِ الواثقة
بالموعدِِ والفدية
باستقامةِ القتلة.
مرحى مرحى بالقصيدة المُعدية.
أكبو وأنسى
أتسلق مرتفعات مهملة
أنسى يدي على النار
وأهذي.

من المستحيل أن أصحو وأنتِ جِدُّ قريبة
ثمة شرخٍ في الكأس يُمطرني بالأسئلة.