Poetry International Poetry International
Gedicht

Abdel-ilah Salhi

FOREVER ASTRAY

I have a drink before take-off.
I see no one but you in this huge international airport,
which expands and swells up in my head

I check my bag for the tenth time
lest I forget inside what might prompt the alarm at the customs’ gateway
I fumble for the passport in my pocket,
like someone trying to get rid of a bomb
planted in the heart

I ask for another glass
I close my eyes on that fleeting shot:
a mild aching expression mixed with a feeling of ecstasy lighting your countenance
as I slowly penetrated you in room 313
I open my eyes in the dream and see your charming booty bobbing in the middle of the airport crowd

As of now I’m a stray
away from your body,
a prisoner for life in that damned room.
 

EEUWIG DWALEN

Ik drink een glas voor de take-off
en zie niemand dan jou op deze internationale luchthaven
die zich uitstrekt en zwelt in mijn hoofd

Voor de tiende keer kijk ik mijn koffer na
misschien zit er iets in wat het alarm van de douane laat afgaan 
ik voel aan mijn paspoort in mijn zak 
en gedraag me alsof ik probeer af te komen van een bom 
die in mijn hart is geplant

Ik vraag nog een glas
en doe mijn ogen dicht die zijn gegrepen door het vervliegende beeld
een lichte pijn vermengd met blijdschap bedekt jouw gezicht
ik ben langzaam met jou in kamer 313
dromerig open ik mijn ogen en zie jouw prachtige heupen deinen in de luchthavendrukte  

Van nu af aan ben ik de weg kwijt
ver van jouw lichaam
voor altijd gevangen in die vervloekte kamer
 

إلى الأبدِ في ضلالٍ

أشربُ كأسا قبل الإقلاع
لا أرى أحداً غيركِ في هذا المطار الدولي الضخم
الذي يتمدد وينتفخ في رأسي.

أفحصُ حقيبتي للمرّة العاشرة.
ربما نسيتُ داخلها ما قد يُثيرُ صفّارة الإنذار في معبرِ الجمارك.
أتحسس ملمس جواز السفر في جيبي.
كنتُ كمن يحاولُ التخلصَ من قنبلةٍ
مزروعة في القلب.

أطلب كأساً أخرى.
أغمض عيني ممسكا بتلك اللقطة الهاربة:
ألمٌ خفيفٌ ممزوج بالنشوةِ يغمرُ محيّاكِ
وأنا ألِجُكِ ببطء في الغرفة رقم 313.
أفتح عينيَّ في الحلم وأرى مؤخرتك العذبة تتمايل وسط زحام المطار.

من الآن فصاعداً أنا في ضلالٍ
بعيداً عن جسمكِ
سجيناً إلى الأبد في تلك الغرفة اللعينة.  
 
Close

EEUWIG DWALEN

Ik drink een glas voor de take-off
en zie niemand dan jou op deze internationale luchthaven
die zich uitstrekt en zwelt in mijn hoofd

Voor de tiende keer kijk ik mijn koffer na
misschien zit er iets in wat het alarm van de douane laat afgaan 
ik voel aan mijn paspoort in mijn zak 
en gedraag me alsof ik probeer af te komen van een bom 
die in mijn hart is geplant

Ik vraag nog een glas
en doe mijn ogen dicht die zijn gegrepen door het vervliegende beeld
een lichte pijn vermengd met blijdschap bedekt jouw gezicht
ik ben langzaam met jou in kamer 313
dromerig open ik mijn ogen en zie jouw prachtige heupen deinen in de luchthavendrukte  

Van nu af aan ben ik de weg kwijt
ver van jouw lichaam
voor altijd gevangen in die vervloekte kamer
 

FOREVER ASTRAY

I have a drink before take-off.
I see no one but you in this huge international airport,
which expands and swells up in my head

I check my bag for the tenth time
lest I forget inside what might prompt the alarm at the customs’ gateway
I fumble for the passport in my pocket,
like someone trying to get rid of a bomb
planted in the heart

I ask for another glass
I close my eyes on that fleeting shot:
a mild aching expression mixed with a feeling of ecstasy lighting your countenance
as I slowly penetrated you in room 313
I open my eyes in the dream and see your charming booty bobbing in the middle of the airport crowd

As of now I’m a stray
away from your body,
a prisoner for life in that damned room.
 
Sponsors
Gemeente Rotterdam
Nederlands Letterenfonds
Stichting Van Beuningen Peterich-fonds
Prins Bernhard cultuurfonds
Lira fonds
Versopolis
J.E. Jurriaanse
Gefinancierd door de Europese Unie
Elise Mathilde Fonds
Stichting Verzameling van Wijngaarden-Boot
Veerhuis
VDM
Partners
LantarenVenster – Verhalenhuis Belvédère