ANNIVERSARY

Your former teacher wrote to me that she
had given you a real Smurf house.
How happy you were. The brave child she
knew, goodness knows how long ago.

I’m not supposed to write that
my heart is breaking, as that is not poetry.
Besides, my heart is not supposed to break.
It is now five interminable years ago.

There is a video recording of the house,
and, much worse, of you stuffing it with chicks
that pop out on the other side looking for their
mother. What has become of them?

It is too big to put into words,
and I'm desperately trying to think of a joke.
Something about you being Papa Smurf. Is it
much farther, Papa Smurf? Yes, it is.

JUBILEUM

JUBILEUM

Je oude schooljuf schreef me dat ze je
een echt smurfenhuis gegeven heeft.
Hoe blij je was. Het dappere kind dat ze
kende, ik weet niet hoe lang geleden.

Ik hoor niet op te schrijven dat
mijn hart breekt, want dat is geen poëzie.
Mijn hart hoort trouwens niet te breken.
Het is nu vijf onmetelijke jaren geleden.

Er is een filmpje van dat huis waarop je,
nog veel erger, er kuikentjes in stopt
die iets verderop weer buiten naar hun
moeder zoeken. Waar zijn ze gebleven?

Het is te groot om op te schrijven
en ik moet dringend een grap verzinnen.
Iets over jou als Grote Smurf. Is het
nog ver, Grote Smurf? Ja, nog heel ver.